เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 448

ลู่ฝานได้ยินดังนั้นก็แปลงพลังปราณทั้งหมดเป็นพลังวิญญาณ แล้วก็กระตุ้นเขตวิถีของกระบี่หนักไร้คม

ในกระท่อมเกิดเป็นเสียงไม้ลั่น ราวกับว่าถ้าลู่ฝานออกแรงมากกว่านี้อีกหน่อย กระท่อมก็จะพัง

หวูเฉินก็มองไปด้วยพยักหน้าพูดว่า “ดีมาก ไม่เลวเลย เขตวิถีของกระบี่หนักไร้คมแน่นหนามากถึงแม้ฉันจะไม่ค่อยรู้เรื่องระดับของนักบู๊ แต่เรื่องเขตวิถียังพอมองออกบ้างนิดหน่อย พลังธาตุดินเข้าเขตวิถี จากนั้นก็เปลี่ยนไปวิถีทำลาย ใช้วิถีเล็กเข้าวิถีใหญ่ วิทยายุทธของคนคนนี้ล้ำลึกมาก นายได้รับเขตวิถีของเขามา ก็ต้องใช้ให้เป็นประโยชน์ มีเขตวิถีนี้ พอนายเข้าสู่แดนปราณชีวิต ก็จะฝึกวิชาได้เร็วขึ้นมากอย่างรวดเร็ว”

ลู่ฝานยิ้มพยักหน้า ข้อดีของเขตวิถีเขาได้สัมผัสกับมันแล้ว

ในใจของเขาก็เรียกว่า “ไอ้เก้า ออกมาเลยนะ อาจารย์ฉันเรียกนาย ไสหัวออกมาเลย”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรก็ออกมาจากร่างของลู่ฝานอย่างไม่ค่อยพอใจ ค่อยๆ ปรากฏเป็นเจดีย์อยู่บนมือของลู่ฝาน

“สวัสดีครับอาจารย์ของเจ้านาย”

หวูเฉินก็ยิ้มแย่งขึ้นมาทันที

“เป็นภูติอาวุธที่ไม่เลวเลย นายคงจำบำเพ็ญมาเกินร้อยปีแล้วสินะ”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรก็ตอบไปตามตรงๆ “เป็นร้อยปีแล้ว แต่ว่าตอนนี้บาดเจ็บยังไม่หายดีไม่อาจจะปรากฏตัวออกไปทำความเคารพได้”

หวูเฉินยิ้มหยักหน้า แล้วก็เอานิ้วชี้ไปยังเงาที่ปรากฏออกมาของเจดีย์เสวียนเก้ามังกร

ทันใดนั้น เจดีย์เสวียนเก้ามังกรก็รู้สึกเหมือนกับน้ำแข็งเจอกับไฟร้อนแรง ควันสีขาวลอยพุ่งออกมา

เสียงร้องโอดโอยดังขึ้น ลู่ฝานก็มือสั่นๆ ไปด้วย

บนตัวของหวูเฉินก็มีพลังที่น่ากลัวปรากฏขึ้น น่ากลัวเหมือนกับเทพมาร ลู่ฝานก็หยุดการหายใจทันที ที่แท้เขายังมีพลังไม่พอ โอกาสที่จะสัมผัสกับพลังอย่างนี้ยังไม่มี ตอนนี้เขารู้สึกได้อย่างลึกๆ พลังนี้มันเหมือนจะทำลายฟ้าดินเลย