ตอน บทที่ 472 จาก เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 472 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายใช้ชีวิต เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า ที่เขียนโดย โอหยางวิ่น เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
“เจ้าบ้านฟื้นแล้วเหรอ ดีมากเลย ฉันเป็นสาวใช้ที่เพิ่งมาใหม่ ชื่อ ฉินเอ๋อร์ ตามคุณลู่หงหยู่มาจากหมู่บ้านหลี่”
ลู่ฝานตอบรับ เขารู้จักลู่หงหยู่เป็นลูกหลานที่ไม่ใช่สายเลือดโดยตรงของตระกูลลู่ พูดขึ้นมานับว่าเป็นน้องสาวของลู่เทียนกัง ถือว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องของเขา
ฉินเอ๋อร์ยกน้ำเข้ามา บิดผ้าขนหนูเช็ดเหงื่อให้ลู่ฝาน
ตั้งแต่เล็กจนโต ลู่ฝานยังไม่เคยได้รับความรู้สึกที่ถูกปรนนิบัติ เขาก้มลงมอง เขามองผ่านคอเสื้อฉินเอ๋อร์เห็นสิ่งอวบอิ่มด้านในพอดี
แค่กๆ อย่ามองว่าอายุน้อยเลย มีของจริงๆ!
ลู่ฝานเงยหน้าขึ้น อะไรที่ไม่เหมาะสมอย่าไปดู เขามองหน้าฉินเอ๋อร์ ยิ้มแล้วพูดว่า “ฉันนอนไปกี่วัน”
ฉินเอ๋อร์พูดว่า “สองวันแล้วค่ะ พวกคุณท่านร้อนใจมาก โอ๊ะ ฉันลืมไปเลย เดี๋ยวฉันไปแจ้งพวกคุณท่านค่ะ”
พูดจบ ฉินเอ๋อร์วางผ้าขนหนู รีบวิ่งไปด้านนอก
ลู่ฝานกะพริบตา เพิ่งได้รับการปรนนิบัติจากคนอื่น เฮ้อ หายไปอีกแล้ว
ลู่ฝานค่อยๆ ลุกขึ้น สัมผัสกับสภาพร่างกายตัวเอง
ปราณชี่เบาบาง กล้ามเนื้อฉีกขาด กระดูกมีรอยร้าวเล็กน้อย อวัยวะภายในเคลื่อนตัวเล็กน้อย สรุปว่าไม่เลว
ลู่ฝานสวมเสื้อผ้าเรียบร้อย เปิดประตูเดินไปข้างนอก
ในลานเล็กๆ ดอกไม้ใบหญ้าเต็มสวน
ระยะเวลาสั้นๆ ไม่กี่วัน ลานบ้านของเขาเปลี่ยนโฉมใหม่ ดูเป็นรูปเป็นร่าง
ลู่ฝานเดินมานั่งบนเก้าอี้หินในลานบ้าน
ค่อยๆเอายาในเข็มขัดออกมากินหนึ่งขวด รู้สึกดีขึ้นมาไม่น้อย
นับของที่อยู่ในเข็มขัดและแหวนอีกครั้ง ไม่น้อยเหมือนเดิม
ลู่ฝานเงยหน้ามองฟ้า สูดอากาศสดชื่น ปราณชี่ในตัวลู่ฝานเคลื่อนไหวตามเส้นทางชีวิตโดยอัตโนมัติ ค่อยๆ เพิ่มขึ้นและแข็งแกร่ง
ลู่ฝานพยักหน้าเข้าใจ ไม่ถามอะไรมากอีก
จับไม่ได้ก็สมเหตุสมผล ถึงเป็นนักบู๊แดนปราณชีวิตที่บาดเจ็บ แต่ยังไงก็เป็นแดนปราณชีวิต
ไม่ถามอะไรมาก ลู่ฝานบอกให้พวกลู่เฮ่าหรานนั่งลง
“ในเมื่อพวกเขาหนีไปแล้ว งั้นเราต้องกังวลเรื่องแก้แค้นครั้งใหญ่ของสำนักโลหิตพิฆาต พวกเขาเสียเปรียบไปสองรอบแล้ว ครั้งหน้ามาอีก ต้องดุดันอย่างแน่นอน เมื่อถึงตอนนั้นจะทำยังไงดี”
ลู่ฝานเคาะนิ้วลงบนโต๊ะหินเป็นจังหวะ พูดด้วยสีหน้ากังวล
ลู่เฮ่าหรานนั่งตรงข้ามลู่ฝาน เมื่อได้ยินก็พูดด้วยเสียงขรึมว่า “ลู่ฝาน เรื่องนี้เราก็เคยคิด สองวันนี้เราปรึกษากันเรื่องนี้ น้องหานเฟิงเสนอวิธีหนึ่งให้เรา นายว่าโอเคไหม”
ลู่ฝานอึ้งไป หันไปมองหานเฟิงแล้วพูดว่า “วิธีอะไร”
หานเฟิงนั่งลงอย่างสง่าผ่าเผย แล้วพูดว่า “วิธีง่ายมาก ศิษย์น้องลู่ฝาน นายจะเป็นเจ้าหน้าที่เล่นๆ หน่อยไหม”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า
อ่านถึง 2276 แล้ว อยากอ่านต่อช่วยแนะนำหน่อยครับ ว่าอ่านต่อได้ทางช่องทางไหน...
รอนานมากครับเมื่อไรจะแปลต่อครับ...
มีใครรู้วิธีอ่านต่อมั้ยครับ ผมอ่านถึง2276เป็นรอบที่3แล้ว ก็ยังไม่มีต่อเลย จะหาอ่านต่อได้างช่องทางไหนบ้างครับ...
เจ้าของนิยายเนี่ยมันวิปริตหรือเปล่าวะเขียนๆอยู่แล้วก็จบแบบงงหลายเรื่องแล้ว...
ปู่เชี่ยไรเรียกหลานตัวเองว่านาย นิยายย้อนยุคมึงแปลซะ ทันสมัยเลย ไอ้เวร...
ช่องทางซื้ออ่านก็ไม่มี...
2276จบค้างเลยมาต่อเร็วๆนะ...
รออ่าน2277...
เสียดายมาก อ่านมาถึงหน้า 2276 มา2รอบแล้ว กำลังสนุกเลย ช่วยแปลตาอให้หน่อยนะครับ...
ถ้าไม่แปลต่อเรื่องต่อไปก็คงเหมือนเรื่องนี้หรือเปล่าครับไม่จบสักเรื่อง...