เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 476

ฉินเอ๋อร์รีบขดตัวทันที เธอเอามือกุมหัวแล้วพูดว่า “คุณลู่หงหยู่ ฉันไม่ได้ไม่เคารพคุณหนูนะ เมื่อเช้าฉันแค่ไปรับใช้เจ้าบ้านลู่ฝานเท่านั้น ไม่ใช่ไม่รับใช้คุณลู่หงหยู่ ไว้ชีวิตฉันด้วย!”

ลู่หงหยู่ได้ยินแบบนี้ก็ยิ่งโมโห ฟาดแส้ลงไปบนตัวฉินเอ๋อร์

เสื้อผ้าบางๆ ไม่สามารถป้องกันการเฆี่ยนของแส้ได้ อีกทั้งเหมือนลู่หงหยู่เคยฝึกเคล็ดวิชาบู๊มาด้วย แม้ผลการฝึกตนไม่สูง ดูท่าจะประมาณแดนฝึกร่างชั้นห้า ชั้นหก แต่สำหรับคนทั่วไป นับว่าเป็นการโจมตีอย่างสาหัสแล้ว

ฉินเอ๋อร์โดนฟาดจนน้ำตาไหลออกมา

ลู่หงหยู่ฟาดพลางพูดว่า “นังเด็กนี่ กล้าพูดไร้สาระกับฉันอีก เมื่อเช้าเธอทำให้ฉันต้องหวีผมแต่งหน้าเองยัง ยังจะเอาเจ้าบ้านลู่ฝานมาขู่ฉันด้วยเหรอ เจ้าบ้านลู่ฝานฐานะระดับไหน คนอย่างเธอรับใช้ได้เหรอ เธอแก้ตัวกับฉันสิ แก้ตัวให้ฉันดูอีก!”

พูดพลางลู่หงหยู่ยกแส้ขึ้นอีกครั้ง

ลู่ฝานทนดูไม่ได้ ก้าวเข้ามาพูดว่า “พอแล้ว หยุด”

ลู่หงหยู่กับฉินเอ๋อร์หันมาทันที เมื่อเห็นว่าเป็นลู่ฝาน ฉินเอ๋อร์ก้มหน้าลงทันที เช็ดน้ำตาอย่างรวดเร็ว

สีหน้าของลู่หงหยู่เปลี่ยนไปทันที เธอทิ้งแส้ลงบนพื้น

ลู่ฝานมองลู่หงหยู่อย่างราบเรียบแล้วพูดว่า “เมื่อเช้าฉินเอ๋อร์อยู่กับฉันจริง ลู่หงหยู่ เธอไม่ต้องทำโทษฉินเอ๋อร์แล้ว”

ลู่หงหยู่กล้าเถียงลู่ฝานที่ไหนกันล่ะ พูดติดๆ ขัดๆ ว่า “เจ้าบ้านลู่ฝาน ฉันแค่คิดว่าเธอ......”

ลู่ฝานยกมือขึ้นเป็นการบอกให้ลู่หงหยู่ไม่ต้องพูดอีก สำหรับคนกำเริบเสิบสานและโอหังอวดดีอย่างลู่หงหยู่ไม่เห็นลูกน้องเป็นมนุษย์ เขาเจอกับคนอย่างลู่เทียนกังมาเยอะแล้ว ตอนนั้นลู่หมิงก็เป็นแบบนี้