เข้าสู่ระบบผ่าน

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 478

หินศิลาดำยังอยู่หน้าประตู มีแสงโลหิตเปื้อนอยู่ด้านบน

ลู่ฝานเปิดประตูเดินเข้าไปในเรือนเก็บหนังสือ

มองเพียงแวบเดียว ลู่ฝานก็เห็นท่านสวินนั่งอยู่หน้าประตู

แสงอาทิตย์ลอดผ่านหน้าต่าง ส่องลงบนใบหน้าท่านสวิน ตอนนี้ท่านสวินดูเหมือนแก่ไปหลายสิบปี

ริ้วรอยเต็มใบหน้า ผมและเคราขาว ประกายในแววตาหม่นหมอง

ลู่ฝานอึ้งไปเล็กน้อย รีบเดินเข้ามาจับมือท่านสวิน ใส่ปราณชี่เข้าไปในตัวท่านสวิน เพื่อตรวจสอบอาการบาดเจ็บ

ตอนที่ท่านสวินบาดเจ็บครั้งที่แล้ว ลู่ฝานให้ไอ้เก้ารักษาให้เขาเป็นอย่างดี ทำไม่ถึงเป็นแบบนี้!

“ไม่ต้องลำบากแล้ว ลู่ฝาน ฉันมีอาการบาดเจ็บเก่าบวกกับอาการบาดเจ็บใหม่ อีกทั้งยังฝืนเคลื่อนไหวพลังปราณของตัวเอง ทำให้สูญเสียพลังชีวิตของตัวเอง มีชีวิตได้อีกสองสามวัน ฉันก็รู้สึกตกใจมากแล้ว”

ลู่ฝานไม่พูดอะไรสักคำ ใส่ปราณชี่เข้าไปในตัวท่านสวินอย่างต่อเนื่อง

ตอนที่เขาตรวจสอบดู แม้ท่านสวินมีแผลทั้งภายในและภายนอก แต่เป็นอาการบาดเจ็บที่ไม่ส่งผลกระทบกับส่วนหลักสิถึงจะถูก ทำไมท่านสวินถึงเป็นแบบนี้ เมื่อตรวจสอบอย่างละเอียด ลู่ฝานพบว่าเส้นลมปราณและเลือดลมของท่านสวิน เหมือนต้นไม้แห้งเหี่ยว ไม่ยอมเคลื่อนอีกแล้ว

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า