เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 484

ลู่ฝานจิตใจวูบไหว หลินซันต้องมีพละกำลังแข็งแกร่งแน่นอน อย่างน้อยต้องอยู่ในแดนปราณชีวิต

ให้ตายเถอะ ทำไมมาถึงก็เจอกับยอดฝีมือแบบนี้แล้ว อย่าบอกนะว่าในเมืองตงหวา มียอดฝีมือแดนปราณชีวิตอยู่มากมาย

ลู่ฝานเกิดความรู้สึกประหลาดในใจ คุณชายและคุณหนูที่อยู่รอบๆ โดนสายตาของหลินซันจ้องจนไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมา

หลินซันหันมาพยักหน้าให้ลู่ฝานเบาๆ ทันใดนั้นลู่ฝานได้ยินเสียงดังขึ้นข้างหู

“นายรอสักครู่ ผมเข้าไปแจ้งหัวหน้าก่อน”

พูดจบ หลินซันเดินเข้าผ่านประตูบานใหญ่ เข้าไปในห้องชั้นยอด ยามเฝ้าประตู ปิดประตูลงด้วยสายตาไม่แยแส

ศิษย์พี่หานเฟิงพูดขึ้นข้างๆ ว่า “ศิษย์น้องลู่ฝาน เกิดอะไรขึ้น ทำไมเขาไปแล้วล่ะ เราต้องรออยู่ที่นี่เหรอ”

ลู่ฝานหันมามองหานเฟิงอย่างสงสัย “ศิษย์พี่หานเฟิง พี่พาผมมาที่นี่ ทำไมพี่ถึงเอาแต่ถามผมล่ะ พี่ไม่เคยมาเหรอ”

หานเฟิงลูบจมูกแล้วพูดว่า “ฉันก็มาเป็นครั้งแรกเหมือนกัน แต่ก่อนตอนอยู่บ้าน ได้ยินพวกพี่ใหญ่โม้ตลอดเวลาว่าสวนหอมปาฟางดีขนาดไหน ฉันก็อยากสัมผัสดูสักครั้ง ใครจะไปรู้ว่าที่นี่ต้องการบัตรผลึกหิน ยังมีกฎเยอะแยะไปหมด ศิษย์น้องลู่ฝานเอาบัตรผลึกหินมาจากไหน ฉันจะไปทำสักใบ”

ลู่ฝานพูดอย่างราบเรียบว่า “คนอื่นให้มา รอที่นี่เถอะ เขาให้พวกเรารอที่นี่ เขาเข้าไปบอกหัวหน้า เราน่าจะเข้าไปได้”

ลู่ฝานเพิ่งพูดจบ คุณเมี่ยวหยู่ที่เพิ่งพูดเมื่อกี้ หัวเราะขึ้นมาแล้วพูดว่า “พวกบ้านนอกสองคน กล้าพูดว่าตัวเองเข้าไปในห้องชั้นยอดได้ น่าขำชะมัด เคยเห็นคนขี้โม้นะ แต่ไม่เคยเห็นคนขี้โม้ขนาดนี้”

เมี่ยวหยู่มองลู่ฝานกับหานเฟิงด้วยแววตาดูหมิ่น จนแทบจะทะลุออกจากตา

พวกคุณชายที่อยู่ข้างๆ ก็หัวเราะออกมา หัวเราะเยาะความอวดดีของลู่ฝาน

ลู่ฝานขี้เกียจสนใจพวกเขา แค่มองเมี่ยวหยู่อย่างดูหมิ่น