เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 485

เตะเพียงแค่ครั้งเดียว ทำให้เมี่ยวหยู่กลิ้งไปหลายรอบ หน้าตามอมแมมไปหมด

ลู่ฝานมองศิษย์พี่หานเฟิงอย่างตกตะลึง “ศิษย์พี่หานเฟิง พี่ไม่ลงมือกับผู้หญิงไม่ใช่เหรอ”

หานเฟิงยิ้มแล้วพูดว่า “ต้องดูด้วยว่าผู้หญิงแบบไหน ผู้หญิงปากจัดแบบนี้ จะให้ฉันอ่อนโยนด้วยเหรอ ให้ตายเถอะ เธอเป็นคนดีเหรอ”

ลู่ฝานหัวเราะออกมา

พวกคุณชายที่อยู่รอบๆ พากันตะลึง พวกเขาคิดไม่ถึงว่าหานเฟิงจะโหดเหี้ยมเช่นนี้ กล้าลงมือรุนแรงกับปากจัด

ให้ตายเถอะ เมี่ยวหยู่เป็นคุณหนูของจวนหัวหน้าเขตเชียวนะ

แม้ไม่ได้เป็นลูกสาวแท้ๆ ของหัวหน้าเขตอี้ว์แต่สนิทสนมกว่าหม่าจิ่นเยอะ

หม่าจิ่นอึ้งไปก่อนในตอนแรก จากนั้นเขาพุ่งเข้ามา

“ไอ้เลวสองคนนี้ พวกนายรนหาที่ตาย”

อาวุธอยู่ในมือ หม่าจิ่นปล่อยพลังปราณแดนปราณในชั้นสูงสุดออกมาทันที

พลังปราณระดับนี้ ถึงอยู่ในสถาบันสอนวิชาบู๊ก็นับว่าไม่เลวแล้ว แต่เมื่อเขาใช้กระบวนท่ากระบี่ ลู่ฝานถึงกับขมวดคิ้วขึ้นมา

บนโลกนี้มีวิชากระบี่ที่อ่อนปวกเปียกแบบนี้ด้วยเหรอ

พระเจ้า กระบวนท่ากระบี่ของหม่าจิ่นราวกับผีเสื้อท่ามกลางดอกไม้ ล่องลอยพลิ้วไหว แสงกระบี่สะดุดตา

วิชากระบี่แบบนี้ ก็งดงามอยู่ แต่ช่องโหว่เยอะเกินไป

เป็นช่องโหว่แทบจะทุกที่ ลู่ฝานคิดว่าแค่ตัวเองเอาท่อนไม้มาแทงผ่านแสงกระบี่ ก็สามารถแทงลงบนตัวของเขาให้เป็นรูได้เลย

ไม่ต้องพูดถึงเรื่องแดนผลการฝึกตนของทั้งสองคน ที่แตกต่างกันเป็นอย่างมาก แค่วิชากระบี่ของหม่าจิ่น ถึงหม่าจิ่นเป็นนักบู๊แดนปราณชีวิต ลู่ฝานเชื่อว่าตัวเองสามารถฆ่าเขาได้สบายๆ

ลู่ฝานขี้เกียจใช้กระบี่ เขายื่นนิ้วออกมาแตะ