เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 490

ลู่ฝานตกใจเล็กน้อย หยกนี้มีประสิทธิภาพเพิ่มความเร็วการฝึกฝนด้วย หายากจริงๆ

ลู่ฝานอดชื่นชมไม่หยุด แต่รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา

สถานที่ดีแบบนี้ พักคืนหนึ่งต้องใช้เงินเท่าไร เหรียญทองแค่นั้นในบัตรผลึกหินของเขา พอหรือไม่พอกันแน่!

ลู่ฝานยังคงครุ่นคิด เสียงตะโกนของศิษย์พี่หานเฟิงที่อยู่ด้านล่างดังขึ้นมา

“ศิษย์น้องลู่ฝาน ฉันออกไปเดินเล่นก่อน ถือโอกาสสอบถามเรื่องสอบประเมินให้นายด้วย นายพักผ่อนไปก่อนนะ!”

พูดจบ ลู่ฝานได้ยินเสียงฝีเท้ารีบร้อนของศิษย์พี่หานเฟิง เห็นได้ชัดว่าเขาอยากออกไปจนทนไม่ไหวแล้ว

ลู่ฝานไม่ต้องคิดก็รู้แล้วว่าศิษย์พี่หานเฟิงวิ่งออกไปรีบร้อนขนาดนี้เพราะอะไร ดูเหมือนคนที่อดกลั้นมานานยี่สิบกว่าปีอย่างศิษย์พี่หานเฟิง ตอนนี้คงอดกลั้นไม่ไหวแล้ว

ลู่ฝานครุ่นคิด รู้สึกว่าพึ่งพาให้ศิษย์พี่หานเฟิงไปสอบถาม ต้องพึ่งไม่ได้อย่างแน่นอน เขาไปถามเองดีกว่า

เมื่อคิดได้เช่นนี้ ลู่ฝานเดินลงมาจากหอลอยฟ้า ให้เจ้าดำพักอยู่ที่นี่ เขาเดินเล่นคนเดียวไปรอบๆ

ตลอดทางลู่ฝานเห็นสาวใช้ที่งามจนใจสั่นไหว มองมาทางเขาด้วยสายตาหลงใหล

ลู่ฝานไม่ได้ถามพวกเธอ เดินต่อไปข้างหน้า ขณะเดียวกันจิตใจของเขาวูบไหวเล็กน้อย เขาอยากไปเจอผู้หญิงที่ร้องเพลงเสียงเหมือนธรรมชาติเมื่อกี้

เดินมาประมาณครึ่งชั่วยาม ลู่ฝานเห็นหอลอยฟ้าด้านในสุด ที่หลิ่วหยีพูดถึงแล้ว

ลู่ฝานพยักหน้าเบาๆ แบบนี้ยิ่งดี

หันมองกลุ่มคนข้างหน้าที่กำลังดื่มด่ำไปกับบทเพลง มองออกเลยว่าความสามารถของพวกเขาไม่ธรรมดา

ขณะนั้นเสียงเพลงของคุณอู่คงหลิงหยุดลงกะทันหัน

ดวงตางดงามเคลื่อนไหวไปมา คุณอู่คงหลิงพูดว่า “ยังเป็นกฎเดิม มีใครกล้าคลายความสงสัยของฉันไหม ถ้าอธิบายได้ดี ฉันจะร้องเพลงให้เขาแบบตัวต่อตัว”

กลุ่มคนด้านล่างพากันตื่นเต้น

ลู่ฝานขมวดคิ้วพูดว่า “คลายความสงสัยเหรอ คลายความสงสัยอะไร”