เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 495

เลือดบนนิ้วของอู่คงหลิงหยดลงบนพื้น

ลู่ฝานดึงกระบี่หนักของตัวเองออกมา

อู่คงหลิงมองลู่ฝาน พูดอย่างเย็นชาว่า “บอกฉันมา นายทำลายวิชาถึงวิญญาณได้ยังไง คนระดับต่ำกว่าแดนปราณดินลงไป ไม่มีใครสามารถทำลายวิชาถึงวิญญาณของฉันได้”

ลู่ฝานพูดอย่างราบเรียบว่า “นั่นเพราะเธอมั่นใจเกินไป คุณอู่คงหลิง เป็นผู้ฝึกวิชาชั่วร้าย แต่กล้าอยู่ในเมืองตงหวาอย่างสง่าผ่าเผย กล้ามากจริงๆ เธอต้องรู้ว่าแค่ตอนนี้ฉันออกไปป่าวประกาศ เธอจะโดนนักบู๊ที่รักความยุติธรรมล้อมโจมตี”

ใบหน้าของอู่คงหลิงไม่มีความหวาดกลัว “คุณชายก็มั่นใจเกินไปเหมือนกัน บอกว่าฉันฝึกวิชาชั่วร้าย ต้องมีหลักฐานสิ บนตัวฉันมีออร่าชั่วร้ายเหรอ”

ลู่ฝานพูดว่า “อย่าบอกนะว่าที่เธอใช้เมื่อกี้ไม่ใช่วิชาชั่วร้าย”

อู่คงหลิงยิ้มออกมา “เมื่อกี้ฉันใช้วิชาเหรอ”

อู่คงหลิงมองลู่ฝานอย่างยียวน

แต่ทันใดนั้นเธอตกใจกับการกระทำของลู่ฝาน

ลู่ฝานไม่ใช่คนชอบพูดไร้สาระ ในเมื่ออู่คงหลิงไม่ยอมรับ ลู่ฝานก็ไม่เกรงใจแล้ว

ลู่ฝานง้างมือฟันกระบี่ลงไปโดยไม่ลังเล

เกิดเสียงดัง ตัวของอู่คงหลิงเหาะไปที่มุมห้องราวกับเทเลพอร์ตไป

ส่วนกระบี่ของลู่ฝาน ฟันลงบนพิณของอู่คงหลิงจนแตกเป็นชิ้นๆ

อู่คงหลิงมองลู่ฝานอย่างตกตะลึง จากนั้นกัดฟันพูดว่า “นายกล้าทำลายพิณของฉัน”

ลู่ฝานแบกกระบี่แล้วพูดว่า “มีคนจะจัดการฉัน ฉันไม่เกรงใจเธออยู่แล้ว”

อู่คงหลิงหน้าซีดเพราะการกระทำก้าวร้าวของลู่ฝาน

เห็นลู่ฝานมีเหตุผลเต็มที่ที่จะพูดได้เต็มปากเต็มคำ อู่คงหลิงตะโกนเสียงดังว่า “ฉันแค่อยากค้นหาเขตวิถีของนาย สัมผัสวิถีบู๊ในหัวสมองนาย นายจะตอบโต้รุนแรงแบบนี้ทำไม”

ลู่ฝานตอบรับแล้วพูดว่า “เมื่อกี้เธอสร้างดินแดนแห่งความเพ้อฝันใส่ฉัน แค่เผื่อค้นหาเขตวิถีของฉันเหรอ แต่ขอโทษด้วยนะ คนอย่างฉันรังเกียจที่คนอื่นเข้ามาค้นหัวสมองของฉันที่สุด”

เมื่อพูดเช่นนี้ ตัวของลู่ฝานมาโผล่ข้างอู่คงหลิงเหมือนผี