เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 500

ลู่ฝานรีบพูดว่า “โอเค ศิษย์พี่หานเฟิง ไม่ต้องชดใช้เงิน เขาให้ผมพาคนไปสอบผู้ตรวจการชั้นล่างให้ผ่านก็พอแล้ว”

ศิษย์พี่หานเฟิงพูดด้วยหัวเราะ “งั้นเหรอ ดีเลย สอบผู้ตรวจการชั้นล่างสำหรับนายเป็นเรื่องง่ายๆ ผ่านได้สบายๆ พาคนไปด้วยก็ไม่มีปัญหา แต่ศิษย์น้องลู่ฝาน ฉันขอเตือนนายไว้ก่อน ในการสอบนายต้องระวังให้ดี มีพวกเลวบางพวก ที่ตัวเองสิ้นหวังหลังจากการสอบ ยังชอบดึงคนอื่นลงเหวไปด้วย นายอย่าติดกับเด็ดขาด ถ้าครั้งนี้สอบไม่ผ่าน ครั้งหน้ามาอีก อย่างน้อยต้องหลังจากครึ่งปี อีกทั้งชั่วชีวิตมีโอกาสสอบเพียงสามครั้ง”

ลู่ฝานขมวดคิ้วพูดว่า “ศิษย์พี่หานเฟิงไม่ไปเหรอ ทำไมไม่สอบด้วยกันล่ะ”

หานเฟิงส่ายหน้า “ฐานะอย่างฉันสอบไม่ได้แล้ว แต่วางใจเถอะ ฉันจะดูสถานการณ์ให้นายอยู่ข้างนอก”

“ทำไมสอบไม่ได้ล่ะ อย่าบอกนะว่าศิษย์พี่หานเฟิงเคยสอบผ่านแล้วหรือ สอบตอนไหน”

ลู่ฝานถามอย่างตกใจ เขาหวังว่าศิษย์พี่หานเฟิงจะได้ตำแหน่งเหมือนกัน

หานเฟิงพูดว่า “ฉันเป็นลูกหลานตระกูลขุนนาง มีชื่ออยู่เบื้องบน ชีวิตนี้คงเป็นเจ้าหน้าที่ไม่ได้ แค่ฉันบอกว่าฉันเป็นลูกหลานตระกูลหาน ฉันต้องโดนเจ้าหน้าที่สอบไล่ออกมาเป็นคนแรก ฉันจะสอบได้ยังไงล่ะ ให้ตายเถอะ นี่คือข้อเสียของตระกูลขุนนาง อยู่นอกเหนือทุกสิ่งอะไรเนี่ย”

ลู่ฝานตอบรับอย่างเข้าใจ

จู้ๆพลังปราณบนตัวศิษย์พี่หานเฟิงระเบิดออกเล็กน้อย ทั้งหอสั่นสะเทือนอีกครั้ง

ศิษย์พี่หานเฟิงรีบเก็บพลังตัวเองไว้ ดูสีหน้าของเขา ไม่ต่างจากการคลอดลูกยากสักเท่าไร

“ศิษย์น้องลู่ฝาน นายไปพักผ่อนก่อนเถอะ ฉันกลัวว่าพลังบนตัวฉันจะทำให้นายบาดเจ็บ ไม่ได้ล้อเล่นนะ”

ลู่ฝานหันไปมองผู้หญิงที่ยังสลบอยู่บนเตียง แล้วพูดว่า “งั้นผมไม่กวนพี่แล้ว ศิษย์พี่หานเฟิง ผมขอตัวลงไปก่อน”

ศิษย์พี่หานเฟิงพูดว่า “โอเค วางใจเถอะศิษย์น้องลู่ฝาน ฉันไม่ทำห้องพังอีกแล้ว”

ทั้งสองคนมองหน้ากัน แล้วหัวเราะออกมา ลู่ฝานเดินลงมาข้างล่าง

หลิ่วหยีกัดฟันกรอด พึมพำว่า “ลู่ฝาน นายใจร้าย ฉันไม่เชื่อหรอกว่าฉันทำให้นายหลงไม่ได้”

ลู่ฝานยืนอยู่หลังประตู ฟังเสียงพึมพำของหลิ่วหยี

ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ จากนั้นเริ่มอ่านเอกสารในมืออย่างละเอียด

ไม่นานลู่ฝานจมอยู่ในนั้น วิธีการสอบพวกนี้น่าสนใจจริงๆ!

ลู่ฝานอ่านพลางหัวเราะออกมาโดยอัตโนมัติ

ขณะเดียวกันแววตาเขาเริ่มเป็นประกาย เหมือนใช้วิธีการสอบแบบนี้ แค่สอบผ่าน ข้อดีไม่ได้มีแค่ตำแหน่งผู้ตรวจการชั้นล่างแล้วสิ