เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 501

เช้าตรู่วันต่อมา เมืองตงหวายังมีผู้คนขวักไขว่ไปมาอย่างคับคั่ง

เมืองตงหวาแบ่งเป็นเมืองด้านในและเมืองด้านนอก เมืองด้านนอกที่ว่า ก็คือสถานที่พักของพวกลู่ฝาน

ส่วนเมืองด้านใน คือที่ตั้งของจวนเจ้าเมือง

เมืองด้านในมีกำแพงสูงตระหง่านและทหารป้องกัน

ทหารที่มีอาวุธช่ำชอง มีออร่าแห่งความห้าวหาญยืนอยู่ตรงนั้น แสดงสีหน้าว่าคนไม่เกี่ยวข้องห้ามเข้า

วันนี้ลู่ฝานกะจะไปเข้าร่วมการสอบผู้ตรวจการชั้นล่าง เช้าตรู่ตอนที่เขากำลังจะออกเดินทาง

คนที่เขาต้องช่วยในนี้ก็มากับผู้ดูแลเฉินซวง น่าตกใจที่เป็นผู้หญิงชื่อเซี่ยวเอ๋อร์

ลู่ฝานเคยเห็นผู้หญิงคนนี้ด้านล่างหอของอู่คงหลิงหนึ่งครั้ง ไม่เรียกว่ารู้จัก แต่ความประทับใจแรกที่ลู่ฝานมีต่อเธอ ถือว่าพอใช้ได้

เซี่ยวเอ๋อร์มองลู่ฝานอย่างประเมินตลอดทาง ราวกับมองผลงานศิลปะชิ้นหนึ่งอย่างไรอย่างนั้น

ลู่ฝานกับเซี่ยวเอ๋อร์เดินบนถนน ด้านหลังคือศิษย์พี่หานเฟิงกับผู้หญิงที่เขาทำความรู้จักด้วยเมื่อคืน

ลู่ฝานหันมามองศิษย์พี่หานเฟิง ทั้งสองคนเดินพลางซื้อเครื่องประดับตลอดทาง เห็นสีหน้าปวดใจของศิษย์พี่หานเฟิง ดูเหมือนว่าของพวกนี้ราคาไม่เบาเลย

ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ คุณเซี่ยวเอ๋อร์ไม่ละสายตาจากลู่ฝานเลย

ลู่ฝานโดนเซี่ยวเอ๋อร์มองจนไม่สบาย เขาพูดว่า “คุณเซี่ยวเอ๋อร์ ทำไมนายมองผมแบบนี้ล่ะ”

เซี่ยวเอ๋อร์ยิ้มแล้วพูดว่า “เพราะนายเป็นคนที่ฉันเสียเงินเชิญมาไง”

เซี่ยวเอ๋อร์พูดพลางยิ้มอย่างสดใส รอยยิ้มของเธอดูดีมาก สะอาดตาและงดงามมาก ยิ้มจนดวงตาเป็นสระอิ

ลู่ฝานก็ไม่รู้ควรพูดอย่างไร ทั้งสี่คนเดินมาถึงหน้าประตูเมืองด้านใน

จู่ๆ เซี่ยวเอ๋อร์เอาป้ายคำสั่งมาโชว์หน้าองครักษ์เฝ้าประตู จากนั้นพาพวกลู่ฝานเดินเข้าไป

องครักษ์ไม่ถามอะไรสักคำ ลู่ฝานรู้สึกตกใจเล็กน้อย ดูเหมือนฐานะของเซี่ยวเอ๋อร์จะไม่ธรรมดา

ทั้งสี่คนเดินเข้ามาทางด้านซ้ายของเมืองด้านใน ไม่นานก็เห็นตำหนักที่สอบผู้ตรวจการ ที่สูงตระหง่าน

“เหอะๆ งั้นรบกวนทุกคนด้วย เอาให้ไอ้เด็กนี่ออกจากเมืองตงหวาไม่ได้เลยนะ”

......

“คุณเซี่ยวเอ๋อร์ ทำไมอยู่กับคนพวกนี้ล่ะ สองคนนี้ดูไม่คุ้นหน้าเลย มาจากที่อื่นเหรอ”

“นายไม่รู้เหรอ สองคนนี้เป็นยอดฝีมือของสถาบันสอนวิชาบู๊เชียวนะ เห็นว่ามาถึงก็ซัดพวกหม่าจิ่นอย่างโหดเหี้ยม พูดกันไปทั่วตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”

“งั้นเหรอ เป็นยอดฝีมือจากที่อื่นจริงด้วย ดูเหมือนต้องทำความรู้จักสักหน่อย”

......

“พี่เหอาซิง วันนี้ต้องทำให้ไอ้เด็กนี่อับอายต่อหน้าทุกคนให้ได้”

“หึ ในเมื่อพวกเขากล้ามา ฉันต้องทำให้เขาสอบประเมินไม่ผ่าน”

......