เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 510

“กระบี่มังกรเหิน! ทำลาย!”

ใต้ฝ่าเท้าว่างเปล่า ลู่ฝานกับเซี่ยวเอ๋อร์ร่วงลงบนพื้น

ทุกคนส่งเสียงออกมาอย่างตกใจ มองลู่ฝานร่วงลงมาเหมือนว่าเชือกขาด

ลู่ฝานกำจิตอัคคีเอาไว้แน่น พลิกตัวกลางอากาศ ใช้แรงทั้งหมดในร่างกาย โยนกระบี่หนักออกไป

พลังฟ้าดินรอบๆ รวมตัวกันตอนที่ลู่ฝานโยนกระบี่

ตู้ม!

เสียงระเบิดดังขึ้น พลังโจมตีพุ่งขึ้นมาจากพื้น

ลู่ฝานโดนพลังนี้ดีด จากนั้นเกิดเสียงดังพลั่ก เขากระแทกลงบนทราย

หลังกระแทกกับพื้น จนเป็นรอยร้าวแผ่กว้างไปรอบๆ เขาก็กระอักเลือดออกมา

เกราะเกล็ดมังกรหายไปอย่างรวดเร็ว ลู่ฝานกลับมาเป็นเหมือนเดิม จากนั้นปล่อยมือที่กอดเซี่ยวเอ๋อร์

เซี่ยวเอ๋อร์ก็มีเลือดออกตรงมุมปาก แต่อาการบาดเจ็บของเธอเบามาก

มือซ้ายของลู่ฝาน ยังกำจิตอัคคีเอาไว้แน่น

จิตอัคคีสีขาวที่บิดไปมา สว่างแสบตามาก

“สำเร็จแล้ว เขาทำสำเร็จแล้ว โอ้พระเจ้า มีคนผ่านเขาดาบทะเลเพลิงได้จริงๆ”

ทุกคนพากันตะโกนออกมา

โดยเฉพาะผู้ชายที่เพิ่งพูดว่าลู่ฝานผ่านเขาดาบไม่ได้ ตะโกนออกมาดังกว่าใคร เหมือนเห็นผี

เซี่ยวเอ๋อร์รีบเช็ดเลือดมุมปาก จากนั้นมาข้างลู่ฝานแล้วพูดว่า “ไอ้บื้อ นายตายหรือยัง”

ลู่ฝานช้อนตามองเธอ “ไม่ตาย เธอคงผิดหวังสินะ”

เซี่ยวเอ๋อร์ยิ้มกว้างออกมาทันที “นายเก่งมากจริงๆ ดูเหมือนฉันไม่ได้เสียเงินฟรีแล้ว”

เซี่ยวเอ๋อร์พูดว่า “งั้นเราเป็นผู้ตรวจการชั้นล่างแล้วใช่ไหม”

ผู้อาวุโสส่ายหน้า “ยัง แต่โดยรวมยืนยันได้แล้ว”

ขณะกำลังพูด จู่ๆ มีแสงสว่างขึ้นบนตัวลู่ฝาน

เสียงเหมือนเม็ดถั่วระเบิดดังออกมาจากตัวเขา

ผู้อาวุโสพูดอย่างตกใจ “เขายังมีความโชคดีในความโชคร้าย ผลการฝึกตนยกระดับแล้ว เป็นเด็กที่มีวาสนามากจริงๆ”

เซี่ยวเอ๋อร์ยิ้มแล้วพูดว่า “แน่นอนอยู่แล้ว ก็เป็นผู้ชายที่ฉันเลือกนิ”

เซี่ยวเอ๋อร์ยิ้มจนตาเป็นสระอิ เหมือนเธอไม่รู้ว่าคำพูดของเธอดูคลุมเครือ หรือเธอหมายความแบบนี้อยู่แล้ว

ลู่ฝานยังคงดูดซับฤทธิ์ยา ยาชีวิตระดับ 8 หนึ่งเม็ด ทำให้เขายกระดับได้หนึ่งขั้น

แดนปราณนอกชั้นหก!