เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 511

ลมหายใจเริ่มสม่ำเสมอ ลู่ฝานสูดหายใจลึก พลังฟ้าดินรอบๆ เคลื่อนไหวภายใต้การหายใจของเขา บนพื้นมีลมหมุนเล็กน้อยปรากฏขึ้นมา

ลู่ฝานยืดเส้นยืดสาย บาดแผลดีขึ้นเกือบครึ่งเพราะฤทธิ์ยา บวกกับความสามารถในการฟื้นฟูที่วิปริตของเขา เวลาไม่ถึงครึ่งก้านธูป ก็ฟื้นฟูจนเกือบหาย มีเพียงแค่เกราะเกล็ดมังกร ที่ยังคงใช้ไม่ได้ไปสองสามวัน

“ขอบคุณคุณเซี่ยวเอ๋อร์มาก”

ลู่ฝานคารวะ กินยาของคนอื่น ยังไงก็ต้องพูดเพราะๆ

เซี่ยวเอ๋อร์เบะปากพูดว่า “ถ้าไม่เห็นแก่ที่นายทุ่มสุดตัว ฉันไม่มีทางให้ยานายหรอก”

เซี่ยวเอ๋อร์หันมามองผู้อาวุโส แล้วพูดว่า “ปู่โม่ ถือว่าเราผ่านหรือยัง”

ผู้อาวุโสที่โดนเรียกว่าปู่โม่ ยิ้มแล้วพูดว่า “จิตอัคคีที่เอามาได้ยาก อยู่ในมือพวกคุณแล้ว ฉันคงไม่มีเหตุผลใด ที่ไม่ให้พวกคุณไม่ผ่าน ลู่ฝานใช่ไหม ดีมาก ถ้าไม่เป็นอะไร รีบเตรียมตัวไปด่านสุดท้ายกับฉัน”

เมื่อลู่ฝานได้ยินว่าด่านสุดท้าย เขาเย็นยะเยือกไปทั้งใจ

ให้ตายเถอะ ในข้อมูลไม่ได้พูดเกี่ยวกับด่านที่สาม

ลู่ฝานก็ไม่รู้ว่าด่านที่สามคืออะไร เขาอดกังวลใจไม่ได้

ตอนนี้จิตอัคคีในมือ ปล่อยแสงอุ่นๆ ออกมา ลู่ฝานไม่ได้มองนาน เอามันใส่ลงไปในเข็มขัดทันที

ลู่ฝานจำได้ว่ามีสูตรการกลั่นยาพิเศษหลายสูตร ต้องใช้จิตอัคคี สูตรการกลั่นยาพวกนั้นอย่างน้อยอยู่ในระดับทิพย์ เห็นถึงระดับความหายากของจิตอัคคีได้เลย ความพยายามครั้งนี้ ไม่เสียเปล่าแล้ว

ดูเหมือนเซี่ยวเอ๋อร์ไม่ได้ต้องการจิตอัคคีด้วย ลู่ฝานจึงเอามาเป็นของตัวเองแบบเงียบๆ

รวยแบบเงียบๆ แล้วจะปลอดภัย คือทางที่ถูกต้อง

ทั้งสามคนเดินกลับมา ลู่ฝานเก็บกระบี่หนักไร้คมของตัวเองกลับมา

นักบู๊ที่สอบประเมินคนอื่น ไม่มีใครที่ไม่มองลู่ฝานด้วยสายตาสับสน