เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 525

บรรยากาศคุกรุ่นขึ้นมาทันที ความอาฆาตแผ่ออกจากตัวกวนหาน

ความอาฆาตของเขาแทบจะรวมตัวกันจนมองเห็นได้ แสงโลหิตพุ่งออกจากตัวเบาๆ

ยากจะจินตนาการว่ากวนหานฝึกมันได้ยังไง เขายังอายุน้อยขนาดนี้ ฆ่าคนมาเท่าไรแล้วก็ไม่รู้

สายตาของลู่ฝานจ้องไปที่เสื้อโลหิตของกวนหาน เหมือนกวนหานจงใจให้ป้ายคำสั่งตรงเอวโผล่มาครึ่งหนึ่ง ด้านบนมีคำว่าโลหิตพิฆาตเขียนไว้ชัดเจน

ลู่ฝานกำหมัดทันที รอยยิ้มบนหน้ากวนหานกว้างขึ้นเรื่อยๆ

หานเฟิงก็เห็นป้ายตรงเอวกวนหานเช่นกัน เขาวางตะเกียบลงช้าๆ ขยับปากส่งเสียงข้างหูลู่ฝาน “ศิษย์น้องลู่ฝาน ไอ้หมอนี่เป็นคนสำนักโลหิตพิฆาต จัดการเขาไหม”

แน่นอนว่าลู่ฝานอยากจัดการเขา แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม

ไม่ต้องพูดถึงที่ตอนนี้อยู่ในจวนตระกูลอี้ว์ สิ่งสำคัญกว่านั้นคือ อีกฝ่ายกล้ามาอย่างเปิดเผยแบบนี้ ต้องมีที่พึ่งพิงจึงไม่กลัว

ลู่ฝานพยายามทำให้ตัวเองใจเย็น ไม่มีประกายในแววตา ร่างกายนิ่งดั่งขุนเขา

“พอแล้วกวนหาน ถ้านายมาอวยพรฉัน ก็ไม่ต้องพูดมาก!”

หัวหน้าเขตอี้ว์พูดเสียงก้อง

แม้เสียงจะไม่ดัง แต่มีพลานุภาพน่าเกรงขาม

กวนหานมองหัวหน้าเขตอี้ว์ เห็นกระบี่วิเศษตรงเอวหัวหน้าเขตอี้ว์สั่นเบาๆ หางตาเขาก็กระตุกเบาๆ เช่นกัน

กวนหานค่อยๆ เก็บพลานุภาพของตัวเอง

ไม่เห็นปากเขาขยับ ลู่ฝานถึงได้ยินเสียงของกวนหาน

“ในเมื่อมาแล้ว ก็อยู่นี่เถอะลู่ฝาน!”

ลู่ฝานก็ส่งเสียงกลับไปว่า “อยากได้ชีวิตฉัน ต้องดูว่านายมีปัญญาหรือเปล่า”