เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 54

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า "ที่แท้เลือดมังกร ยังมีประโยชน์แบบนี้ด้วย ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย"

หวูเฉินพูดว่า "ความรู้ตื้นเขินอย่างนาย จะรู้วิธีการกลั่นเลือดมังกรได้อย่างไร ในโลกฝึกชี่ ไม่ใช่ทักษะการกลั่นยาที่คนทั่วไปจะเรียนรู้ได้"

เงียบครู่หนึ่ง หวูเฉินพูดว่า "เอาล่ะ นายรีบเก็บหม้อ เรายังมีเรื่องสำคัญต้องทำ"

ลู่ฝานพยักหน้าเข้าใจ ตอนนี้ลายมังกรบนตัวเขา ก็หายไปอย่างรวดเร็ว จนไม่เห็นอะไรแล้ว

หวูเฉินครุ่นคิด แล้วพูดต่อ "ลู่ฝาน เมื่อกี้นายเห็นแก้วหินที่พวกเขาเอาออกมาแล้ว อุกกาบาตจิตเย็น น่าจะอยู่แถวนี้ ไม่สิ มีความเป็นไปได้สูงว่าอยู่ในรังมังกร"

ลู่ฝานพูดว่า "มังกรชอบสะสมสิ่งที่เป็นประกายแวววาว อาจารย์น่าจะเดาไม่ผิด แต่รังมังกรอยู่ไหนเหรอครับ"

หวูเฉินหัวเราะออกมาทันที แล้วพูดว่า "ตอนนี้เห็นความแตกต่างระหว่างนักบู๊กับผู้ฝึกชี่แล้ว ลู่ฝาน นายก็เห็นแล้ว ผู้ฝึกชี่หาของกันแบบนี้"

พูดพลาง แสงห้าสีบนตัวหวูเฉินแสงหนึ่ง สว่างวาบขึ้นมา แผ่ออกมาจากฝ่าเท้าของเขา

พืชที่โดนแสงพาดผ่าน ล้วนสั่นไหว ลมก็เปลี่ยนทิศทันที มือของหวูเฉิน วางอยู่บนไหล่ลู่ฝาน

ต่อมา ลู่ฝาน "เห็น" ทุกสิ่งทุกอย่างในรัศมีหลายสิบลี้

ภาพต่างๆ ฉายขึ้นในหัวเขา ตอนนี้ เหมือนเขากลายเป็นสายลม สายน้ำ ต้นไม้ ฝุ่นผง

ทันใดนั้น ลู่ฝานเห็นโพรงที่ซ่อนอยู่ระหว่างกำแพงหิน ด้านในแวววาวระยิบระยับ ทำให้ลู่ฝานสั่นไปทั้งตัว

หวูเฉินชักมือกลับมา ยิ้มแล้วพูดว่า "เห็นหรือยัง"

ลู่ฝานเบิกตาทั้งสองข้าง

"อาจารย์ วิชานี้ชื่ออะไร แข็งแกร่งมาก"

หวูเฉินพูดว่า "นี่เรียกว่าตาทิพย์ รอให้นายฝึกร่างผสานฟ้าดินได้พอประมาณแล้ว จะสามารถเรียนวิชานี้ได้ เรารีบไปกันเถอะ ถ้าดึกจะวุ่น"

พูดจบ หวูเฉินกับลู่ฝานเดินไปด้านหน้า

ไม่นาน หน้าผาหนึ่ง ปรากฏอยู่ในสายตาลู่ฝาน

หน้าผาสูงเป็นอย่างมาก เรียบราวกับโดนมีดผ่า

ตรงกลางผาหิน มีโพรงยุบลงไป เป็นรังของมังกรฟ้าหกปีก

ลู่ฝานกับหวูเฉินมองหน้ากันแล้วยิ้ม พวกเขามาหาถูกที่แล้ว

แต่ขณะนั้น ลำแสงหนึ่งโผล่ออกมาจากป่า มาถึงหน้าโพรงอย่างรวดเร็ว

เป็นศิษย์กับอาจารย์เมื่อครู่

"ฮ่าๆ อาจารย์โง่ นับว่าสายตาฉันยังดี หากับอาจารย์ในป่า หาทั้งวันก็ไม่เจอ นี่คือรังมังกรเหรอ ดูเหมือนไม่มีอะไรพิเศษเลยนะ"