เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 546

อู่คงหลิงเดินเข้ามา ตัวบอบบางแทบจะเข้าใกล้ลู่ฝานแล้ว

อู่คงหลิงพูดช้าๆ ว่า “คุณชายลู่ ฉันพูดแบบนี้ละกัน ป้ายอันนี้ของนาย เหมือนกับเครื่องประดับของจักรพรรดิ นอกจากตัวจักรพรรดิเอง ถ้าคนอื่นอยากได้ ต้องให้จักรพรรดิมอบให้ ไม่งั้นถ้ากล้าถือไว้เท่ากับตาย ตามฆ่าไปทั่ว ก็ไม่เรียกว่าเกินไป คุณชายลู่มีป้ายอันนี้ ยังไม่มีคนของจิตใจเต๋าสำนักมารตามฆ่าคุณ นี่หมายความว่าถ้านายไม่ใช่คนของจิตใจเต๋าสำนักมาร ก็ต้องเป็นคนที่มีความสัมพันธ์กับจิตใจเต๋าสำนักมาร คุณเป็นใคร”

ลู่ฝานอ้าปากค้าง เขาเองก็ไม่รู้อธิบายยังไง

ให้ตายเถอะ ขนาดผู้หญิงคนที่ให้ป้ายกับเขาหน้าตาเป็นยังไง เขาเกือบลืมไปแล้ว

ลู่ฝานส่ายหน้าถอนหายใจ ไม่เถียงอะไรอีก

จู่ๆ ประตูห้องศิษย์พี่หานเฟิงเปิดออก จมูกสูดกลิ่นไปมา

“หอมมาก ฮ่าๆ มีของอร่อยแล้ว”

ศิษย์พี่หานเฟิงพุ่งเข้ามา ความเร็วดูไม่ออกเลยว่าเมื่อคืนเข้าเพิ่งผ่านการสู้อย่างสาหัสมา

ไม่สนใจเรื่องอื่น ศิษย์พี่หานเฟิงเอาตะเกียบขึ้นมา เริ่มกวาดอาหารบนโต๊ะ

แววตาอู่คงหลิงฉายแววประหลาด แต่สุดท้ายก็ไม่พูดอะไร

ลู่ฝานเห็นสิ่งผิดปกติ จึงจะเตือนศิษย์พี่หานเฟิง

แต่ต่อมาเขาเห็นตรงหน้าอกของศิษย์พี่หานเฟิง มีแสงบางๆ สว่างขึ้นมา

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรในตัวโผล่ออกมาแล้วพูดว่า “คนตระกูลหานเหมือนกันหมด ไปที่ไหนก็กินที่นั่น กินอิ่มก็หาเรื่อง พอมีเรื่องก็ใช้กำลังกับคน ก็เพราะว่าพวกเขามีคุณสมบัติที่พิษเข้าสู่ร่างกายไม่ได้ อาวุธก็ทำให้บาดเจ็บได้ยาก ตระกูลบ้าบอ”

เมื่อได้ยินคำพูดที่เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่าพิษไม่เข้าสู่ร่างกาย เขาจึงโล่งใจ

เขามองออกว่าปราณหมุนผิดปกติ เหมือนเป็นความสามารถที่ดูดพลังได้

ลู่ฝานก็หยิบตะเกียบขึ้นมา คีบอาหารแล้วชิม