เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 547

ลู่ฝานมองอู่คงหลิงด้วยสีหน้ายียวน ฝีมือต่ำต้อยของเธอ ทำอะไรลู่ฝานไม่ได้สักนิด

ลู่ฝานแทบจะไม่ต้องทำอะไรเลย แค่ความสามารถของร่างกายที่ต้านทานฤทธิ์ยา ก็สามารถขจัดยาหลอนประสาทออกไปได้แล้ว

เพราะยาที่กินไปมากมายไม่ได้เสียเปล่า ได้พัฒนาแอนติบอดีต่อยาทั่วไปแล้ว

นี่จึงเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ผู้ฝึกชี่ไม่กลัวโดนคนวางยา

หลังจากสีหน้าของอู่คงหลิงเปลี่ยนไป จู่ๆ เธอยิ้มออกมาแล้วพูดว่า “ฉันว่าแล้ว วิธีของฉันปิดบังคุณชายลู่ไม่ได้หรอก แค่ใช้มันมาลองเชิงว่าคุณชายลู่เป็นคนของจิตใจเต๋าสำนักมารจริงหรือเปล่า ว่ากันว่ายอดฝีมือของจิตใจเต๋าสำนักมาร มีความรู้เกี่ยวกับยาบนโลกนี้ทุกชนิด ดูเหมือนว่าจะเป็นความจริง”

ปฏิกิริยาของอู่คงหลิงรวดเร็วมาก พูดอ้างเหตุผลออกมาทันที

ลู่ฝานมองเธอเหมือนดูเรื่องตลก หลังจากอู่คงหลิงพูดจบ

ลู่ฝานพูดว่า “พูดจบแล้วเหรอ คุณอู่คงหลิง อย่าบังคับให้ฉันลงมือไล่เธอ พูดตามตรง ถ้าไม่เห็นแก่ที่เธอช่วยฉันเมื่อคืน ตอนนี้ฉันลงมือไปแล้ว รีบไปซะ อย่ามาเสียเวลาที่นี่”

อู่คงหลิงนั่งลงข้างหน้าลู่ฝาน ดวงตาโตเต็มไปด้วยรอยยิ้ม จ้องไปทางลู่ฝาน “ฉันไม่ไป นายจัดการฉันสิ!”

ลู่ฝานมองอู่คงหลิง แล้วเอากระบี่ไร้คมออกมา

ขณะนั้นอู่คงหลิงเอาดอกไม้ออกมาจากอกหนึ่งดอก

มีกลิ่นหอมประหลาด ทำให้คนเคลิ้มเหมือนเมา

เมื่อลู่ฝานเห็นดอกไม้ดอกนี้ เขาสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย

อู่คงหลิงยิ้มแล้วพูดว่า “คุณชายลู่คงจะรู้จักดอกไม้ดอกนี้”

อู่คงหลิงอึ้งไป แล้วส่งเสียงออกมาอย่างตกใจ “นายทำอะไร”

ลู่ฝานปรายตามองอู่คงหลิงแล้วพูดว่า “ของแบบนี้สิถึงจะดูจริงใจ ฉันฝืนใจเก็บไว้ละกัน ขอบคุณคุณอู่คงหลิงมาก”

พูดจบ ลู่ฝานหันหลังเดินกลับห้องตัวเอง

อู่คงหลิงไม่คิดไม่ฝัน คนที่ดูจริงใจและซื่อสัตย์อย่างลู่ฝาน จะเอาของเธอไปแบบไร้เหตุผลเช่นนี้

ทันใดนั้น อู่คงหลิงโจมตีไปทางลู่ฝาน มือทั้งสองข้างกลายเป็นเงาดำ พุ่งไปทางท้ายทอยลู่ฝาน

แต่ตอนที่มือของอู่คงหลิงกำลังจะถึงคอลู่ฝาน เธอเห็นลู่ฝานยกป้ายขึ้นมาอย่างเอือมระอา