เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 548

คำว่าปีศาจบนป้ายกำลัง “แยกเขี้ยวยิงฟัน” ใส่เธอ อู่คงหลิงไม่สามารถลงมือได้

ในบรรดาผู้ฝึกวิชาชั่วร้าย การลอบโจมตีคนของจิตใจเต๋าสำนักมาร เป็นโทษมหันต์ โดยเฉพาะหลังจากที่อีกฝ่ายโชว์ป้ายขึ้นมา

มือของอู่คงหลิงหยุดลงห่างจากคอลู่ฝานหนึ่งนิ้ว ลมจากฝ่ามือพัดผมลู่ฝานจนปลิว

ลู่ฝานหันมายิ้มกับอู่คงหลิง “ที่แท้ป้ายอันนี้ใช้งานแบบนี้นี่เอง ฉันรู้แล้วว่าต่อไปจะรับมือพวกผู้ฝึกวิชาชั่วร้ายแบบพวกเธอยังไง”

อู่คงหลิงกัดฟันพูดว่า “คุณชายลู่ ใช้อำนาจรังแกคนอื่นแบบนี้ไม่ดีนะ”

ลู่ฝานพูดว่า “ถ้าไม่ใช่อำนาจรังแกคนอื่น แล้วจะมีอำนาจไปทำอะไร คุณอู่คงหลิง ฉันสั่งให้เธอไปซะ ไปให้ไกล อย่าให้ฉันเห็นเธออีก”

สีหน้าอู่คงหลิงหลากหลายอารมณ์ ลู่ฝานยื่นป้ายมาตรงหน้าอู่คงหลิงทันที

“เธอกล้าขัดคำสั่งของจิตใจเต๋าสำนักมารเหรอ”

พูดพลาง ลู่ฝานเห็นคำว่าปีศาจบนป้ายเกิดการเปลี่ยนแปลงอีกแล้ว

ป้ายอันนี้อัศจรรย์กว่าที่เขาจินตนาการไว้เยอะ มีเวลาเขาต้องศึกษาให้ดีสักหน่อยแล้ว

อู่คงหลิงเก็บมือกลับมา สีหน้าเริ่มกลับเป็นปกติ ความสามารถในการเปลี่ยนสีหน้าของเธอสุดยอดมาก

อู่คงหลิงพูดด้วยน้ำเสียงไม่จริงจังว่า “คุณชายลู่ฝาน ถึงนายเอาสมุนไพรของฉันไปก็ไร้ประโยชน์ ฉันยังไม่ได้ให้สูตรการกลั่นยาหลอนลมปราณกับนายเลย”

ลู่ฝานเกือบหัวเราะออกมา ยิ้มมุมปากแล้วพูดว่า “คุณอู่คงหลิง ฉันไม่ได้สนใจยาหลอนลมปราณสักนิด แล้วก็ไม่ต้องการสูตรการกลั่นยาของเธอด้วย”

อู่คงหลิงอ้าปากค้างอย่างไม่อยากเชื่อ ลู่ฝานเอาสมุนไพรของเธอไป ไม่ได้จะกลั่นยาหลอนลมปราณเหรอ