เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 549

ลู่ฝานส่ายหน้าพูดว่า “ผมไม่ใช่ผู้ฝึกวิชาชั่วร้ายจริงๆ ศิษย์พี่หานเฟิงต้องเชื่อผม”

ลู่ฝานพูดพลางเอาป้ายออกมายื่นให้ศิษย์พี่หานเฟิง

นิ้วมือเพิ่งแตะโดนป้าย จู่ๆ ศิษย์พี่หานเฟิงร้องตะโกนออกมา

“ให้ตายเถอะ เจ็บมาก ปวดมาก!”

เห็นได้ด้วยตาเปล่าว่านิ้วมือศิษย์พี่หานเฟิง มีควันขาวลอยขึ้นมา

กระแสลมเหมือนงูสีดำตัวเล็ก วนอยู่บนนิ้วศิษย์พี่หานเฟิง ศิษย์พี่หานเฟิงอดกลั้นจนหน้าแดง ใช้พลังปราณกำจัดออกไปอย่างสุดความสามารถ จึงทำให้กระแสลมหายไป

ลู่ฝานรีบเก็บป้าย ไม่กล้าเข้าใกล้ศิษย์พี่หานเฟิงอีก

“เกิดอะไรขึ้น”

ลู่ฝานถามขึ้น

ศิษย์พี่หานเฟิงมองลู่ฝานด้วยสีหน้าประหลาด “ศิษย์น้องลู่ฝาน นายเกี่ยวข้องกับจิตใจเต๋าสำนักมารจริงๆ ป้ายอันนี้ ไม่ใช่ผู้อาวุโสทั่วไปของจิตใจเต๋าสำนักมารที่มีได้ บอกฉันมา นายมีความสัมพันธ์กับเจ้าสำนักจิตใจเต๋าสำนักมารใช่ไหม”

ศิษย์พี่หานเฟิงทำหน้าทำตาใส่ลู่ฝาน

ลู่ฝานกลอกตามองบนอย่างหงุดหงิด

“ศิษย์พี่หานเฟิง คงไม่ได้อยากบอกเรื่องนี้กับผมใช่ไหม”

ศิษย์พี่หานเฟิงผายมือสองข้างอย่างช่วยไม่ได้ “ใครใช้ให้นายเอาป้ายอันนี้มาล่ะ ศิษย์น้องลู่ฝาน ศิษย์พี่ขอเตือนนาย ต่อไปถ้าเจอคนของสิบตระกูลใหญ่ ต้องระวังให้มาก พวกเขาฆ่าผู้ฝึกวิชาชั่วร้ายอย่างไร้ความปรานี แค่บนตัวมีออร่าชั่วร้ายเพียงนิดเดียว พวกเขาจะจับกลับไปสอบสวนอย่างทรมาน”

สิบตระกูลใหญ่!

ลู่ฝานหวาดกลัวในใจ แล้วพยักหน้าเบาๆ

หานเฟิงมองป้ายในมือลู่ฝานด้วยสายตาประหลาด

หานเฟิงพูดพึมพำว่า “เฮ้อ ทำไมฉันไม่มีป้ายแบบนี้บ้าง มีป้ายแบบนี้ไว้สักอัน พวกสาวๆ ที่ฝึกวิชาชั่วร้าย ต้องกรีดร้องโผเข้ามาหาฉัน ให้ฉันเอายังไงก็ได้”

การได้ยินของลู่ฝานไม่เลว เขาได้ยินเสียงพึมพำของศิษย์พี่หานเฟิงอย่างชัดเจน