เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 550

“ศิษย์พี่หานเฟิงไม่ต่อต้านวิชาชั่วร้ายเหรอ”

เมื่อหานเฟิงได้ยินก็หัวเราะออกมา “นั่นต้องแยกแยะคนนะ ตระกูลหานของเรากับผู้ฝึกวิชาชั่วร้ายสองสามคนก็เป็น......”

หานเฟิงรู้ว่าพลั้งปากพูด จึงไม่ได้พูดที่เหลือออกมา รีบหุบปากทันที

ศิษย์พี่หานเฟิงโบกมือไปมาแล้วพูดว่า “พอแล้ว ศิษย์น้องลู่ฝานก็ไม่ต้องกังวล ฉันไม่ได้อะไรกับนาย เพราะนายมีป้ายของผู้ฝึกชั่วร้ายหรอกนะ ฉันไม่ใช่พวกคนแก่คร่ำครึหรอกนะ ฉันเจอพวกนักบู๊ที่เอาแต่พูดว่ารักความถูกต้องมาเยอะแล้ว พวกหญิงก็ร้ายชายก็เลว ส่วนคนที่มีออร่าชั่วร้ายทั้งตัว ฉันก็เคยเจอมาแล้ว ล้วนแบกรับความแค้น เป็นคนน่าสงสารที่จิตใจมีเพียงการแก้แค้น ความถูกต้อง ความชั่วร้าย คนดี คนเลว บางทีแยกแยะยากมาก ต้องดูที่คน”

ศิษย์พี่หานเฟิงตบไหล่ลู่ฝาน ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ศิษย์พี่หานเฟิง คิดไม่ถึงว่าความคิดของพี่ไม่คร่ำครึ”

ศิษย์พี่หานเฟิงโยกหัวไปมาอย่างได้ใจ “แน่นอนอยู่แล้ว ศิษย์น้องลู่ฝาน รีบเก็บป้ายเอาไว้ อย่าเอาออกมาโชว์ง่ายๆ ต่อไปถ้านายมีโอกาสเจอคนของจิตใจเต๋าสำนักมารอีก ไม่อยากเอาป้ายนี้แล้ว เอาป้ายคืนพวกเขาซะ แค่คืนให้จิตใจเต๋าสำนักมาร พวกเขาไม่น่าจะว่าอะไร”

ลู่ฝานรีบยัดป้ายเข้าไปในแหวนอย่างรวดเร็ว

จู่ๆ ศิษย์พี่หานเฟิงกัดนิ้วจนเป็นแผล บีบเลือดหยดลงบนแหวนของลู่ฝาน

เห็นท่าทีสงสัยของลู่ฝาน ศิษย์พี่หานเฟิงพูดว่า “ฉันใช้พลังสายเลือดลงคาถาสะกดไว้ให้นาย เผื่อต่อไปนายเจอผู้ฝึกวิชาชั่วร้าย แล้วสิ่งนี้จะโผล่ออกมาเอง ป้ายนี้มีความสามารถในการคุ้มกันตัว แต่บางทีความสามารถนี้จะนำมาซึ่งความวุ่นวาย”

ลู่ฝานพยักหน้า ตอนเขาสู้กับอู่คงหลิง ป้ายนี้ก็กระโดดออกมาเองเหมือนกัน ต่อไปเกิดเรื่องแบบนี้น้อยๆ จะดีที่สุด

เมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จ ศิษย์พี่หานเฟิงยิ้มแล้วเดินกลับห้อง

ลู่ฝานมองส่งศิษย์พี่หานเฟิงกลับห้อง ตัวเองก็ปิดประตูห้องเหมือนกัน

ในห้อง ศิษย์พี่หานเฟิงยืนถอนหายใจอยู่หน้าประตู

“เฮ้อ ศิษย์น้องลู่ฝานไปมีเรื่องใหญ่กับจิตใจเต๋าสำนักมารได้ยังไง”