เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 557

เลือดสดหยดหนึ่งซึมออกมา ในเลือดสดมีออร่าลึกลับแผ่ซ่านไปทั่ว ทันใดนั้นเลือดสดหายไปจนหมด ราวกับโดนฟ้าดินกลืนกินไปอย่างไรอย่างนั้น

เมื่อปล่อยมือออกจากกัน แววตาของกวนหานแปรเปลี่ยนเป็นแววตากระหายเลือด เขายิ้มเห็นฟันขาวน่ากลัว กวนหานพูดว่า “ลู่ฝาน ฉันเชื่อว่าเลือดสารจำเป็นของนาย ทำให้พละกำลังของฉันเพิ่มขึ้นไม่น้อย”

มือลู่ฝานสั่นเบาๆ คำพูดของกวนหานคือการกระทำของผู้ฝึกวิชาชั่วร้ายชัดๆ

ปฏิกิริยาแรกของลู่ฝานคือตรวจสอบว่าป้ายคำสั่งในแหวน มีปฏิกิริยาอะไรหรือเปล่า

ทันใดนั้น ลู่ฝานพบว่าป้ายคำสั่งสั่นเพียงเล็กน้อย เหมือนโดนกระตุ้น

ดูเหมือนป้ายคำสั่งอาศัยความมากน้อยของออร่าชั่วร้าย ในการเกิดปฏิกิริยา แต่นี่เพียงพอที่จะยืนยันว่ากวนหานเป็นผู้ฝึกวิชาชั่วร้ายอย่างไม่ต้องสงสัย

ให้ตายเถอะ ในเมืองตงหวามีผู้ฝึกวิชาชั่วร้ายเยอะขนาดนี้เลยเหรอ

ถ้าบอกว่าคนอื่นมองผู้ฝึกชั่วร้ายไม่ออก แม้แต่สายตาและความสามารถของหัวหน้าเขตอี้ว์ ก็ดูไม่ออกเหมือนกันเหรอ

ความคิดมากมายวนเวียนอยู่ในหัว ลู่ฝานพลิกมือใช้กระบี่โจมตีออกไป

ไม่ลังเล ไม่ให้กวนหานมีโอกาสตั้งตัว ใช้กระบี่โจมตีออกไป แสงสายฟ้าเต็มไปหมด ใช้กระบี่เพลิงทองสายฟ้าออกมาทันที!

จากความสามารถของลู่ฝานในตอนนี้ จู่โจมเพียงกระบี่เดียว มีสายฟ้าออกมาเกือบครึ่งลานประลองบู๊

กวนหานก็ปล่อยพลังปราณอันแข็งแกร่งออกจากตัว ฝ่ามือขวากลายเป็นสีฟ้าเย็นยะเยือก

ฉึบ กวนหานใช้สองนิ้วรับกระบี่ของลู่ฝาน สายฟ้าพาดผ่านไป กวนหานไม่ขยับไปไหน

ในดวงตาแดงก่ำ กวนหานพูดเบาๆ ว่า “แช่แข็งสรรพสิ่ง!”

พลังปราณเย็นยะเยือกถึงกระดูกพุ่งขึ้นมาจากใต้เท้า อุณหภูมิความร้อนรอบๆ ลดลงทันที

ผู้ชมจำนวนไม่น้อยรู้สึกว่าตัวเองเย็นตั้งแต่หัวจรดเท้า เหมือนลมหนาวพัดผ่านมา

ลู่ฝานรู้สึกว่าเส้นลมปราณชี่ของตัวเองใกล้โดนแช่แข็ง เคล็ดวิชาบู๊ของกวนหานดูคล้ายกับหุ่นเชิดวิญญาณ

ปราณชี่พุ่งขึ้นมา ลู่ฝานหันหลังถอยไปหลายก้าว

หมัดไม่ได้เร็ว แต่มีพลานุภาพพลุ่งพล่าน

อีกทั้งวิชาหมัดของเขา ทำให้ลู่ฝานรู้สึกว่าไม่ว่าจะหลบอย่างไร ก็โดนโจมตี ความรู้สึกประหลาดแบบนี้ ต้องเป็นพลังที่มาจากวิถีใดวิถีหนึ่งแน่นอน

ลู่ฝานรีบตัดสินใจใช้เขตวิถีบนกระบี่หนักไร้คม

เมื่อเห็นแขนของกวนหานลดลดต่ำลง ลู่ฝานใช้โอกาสนี้เตะลงบนท้องกวนหาน

เตะอันทรงพลัง ที่ทำให้เขาถล่มหินกระจาย แต่กวนหานไม่ขยับไปไหนเลย รับมันไว้อย่างฝืน กลับเป็นลู่ฝานที่โดนแรงสะท้อนกลับจนถอยหลังไปสิบก้าว ยืนโงนเงน แต่ก็ใช้โอกาสนี้หลบพลังหมัดของกวนหาน

“พลังเขตวิถี กระบี่ดี ฉันขอเก็บกระบี่เล่มนี้ของนายไว้ละกัน”

กวนหานมองกระบี่ไร้คมในมือลู่ฝานด้วยแววตาโลภ

ลู่ฝานตกใจว่าทำไมร่างกายกวนหานทนทานขนาดนี้ ไม่เหมือนพลังป้องกันที่นักบู๊แดนปราณชีวิตควรมี

กวนหานง้างมือใส่ลู่ฝาน พลังสีฟ้าเย็นยะเยือกพุ่งขึ้นมาบนแขนเขาอีกครั้ง