เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 584

ลู่ฝานเดินตามไปทันที เขาได้ส่งสายตาอย่างแน่นอนให้ศิษย์พี่หานเฟิงด้วย

แต่เมี่ยวหยู่คุกเข่าและอึ้งอยู่กับที่ เธออยู่ในจวนหัวหน้าเขตมานานแล้ว เธอมองออกว่าหัวหน้าเขตอี้ว์โกรธมากๆ

ตอนนี้ เมี่ยวหยู่อยากร้องให้แต่ไม่มีน้ำตา

นี่มันคือเรื่องอะไรกันแน่!

ลู่ฝานไม่อยากสนใจพวกเขาสองคน เขาเดินตามหัวหน้าเขตอี้ว์

ทั้งสองคนเดินมาถึงหน้าห้องโถงใหญ่ ในขณะที่พวกเขายังไม่ได้เดินเข้าไปในห้องโถงใหญ่ หัวหน้าเขตอี้ว์ตะโกนทันที:"สวีเวยกลับมาหรือยัง? เรียกเขามาหาฉันเดี๋ยวนี้"

ผ่านไปไม่นาน นักบู๊ที่ชื่อสวีเวยก็เดินเข้ามา ขณะที่เขายังไม่ทันได้เอ่ยปากพูด หัวหน้าเขตอี้ว์ตะโกนด่าทันที:"สวีเวย นายจัดการปัญหายังไง ฉันให้นายไปปกป้องคนของตระกูลลู่ไม่ใช่เหรอ? เรื่องง่ายๆแบบนี้ นายยังจัดการไม่ได้เลยเหรอ?"

สวีเวยโดนด่าจนอึ้งไปเลย เขารีบเอ่ยปากพูด:"รายงานหัวหน้าเขตอี้ว์ พวกเราได้ส่งคนของตระกูลลู่ไปถึงเมืองตงหวาอย่างปลอดภัยแล้ว"

ลู่ฝานพูดทันที:"จริงๆเหรอ? ทำไมพ่อของฉันถึงโดนคนของสำนักโลหิตพิฆาตจับตัวไป ทำไมคนของตระกูลลู่ถึงได้รับบาดเจ็บและเสียชีวิตด้วย"

ทันใดนันใบหน้าของสวีเวยมีแต่เหงื่อเย็น

หัวหน้าเขตอี้ว์พูด:"สวีเวย นายฟังให้ดีๆ นายควรพูดความจริงออกมา เรื่องนี้มันเป็นยังไงกันแน่"

สวีเวยมองเห็นหัวหน้าเขตอี้ว์ที่โกรธจริงๆ เขารีบคุกเข่าและพูด:"ข้าน้อยไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ! มันอาจจะเป็นแผนการของสำนักโลหิตพิฆาตก็ได้ พวกมันรู้ว่ามีทหารของจวนหัวหน้าเขตคอยอารักขาอยู่ ดังนั้นพวกมันก็เลยไม่กล้าลงมือ เมื่อเดินทางถึงเมืองตงหวาแล้ว พวกเราก็กลับมารายงานตัว ในขณะที่พวกเราไม่ทันได้ระวังตัว พวกมันก็เลยลงมือ"

หัวหน้าเขตอี้ว์ตะโกนออกมา:"ไอ้โง่ แผนการง่ายๆแค่นี้ก็ดูไม่ออก นายก็ไม่ควรเป็นนายพลในจวนอี้ว์แล้ว รีบไปตรวจสอบเรื่องนี้ ตอนนี้ซากเดนของสำนักโลหิตพิฆาตอยู่ตรงไหน นายไปถามที่จวนผู้เฝ้าเมืองเดี๋ยวนี้ ฉันคิดว่าพวกมันคงไม่ได้ออกจากเมืองอยู่แล้ว และปิดประตูเมืองทั้งหมด ห้ามปล่อยพวกมันหนีรอดไปได้แม้แต่คนเดียว"

สวีเวยรับคำสั่งและกำลังจะออกไป จู่ๆลู่ฝานก็พูด:"หัวหน้าเขตอี้ว์ ฉันได้ไปที่จวนผู้เฝ้าเมืองมาแล้ว ผู้เฝ้าเมืองจางได้บอกฉันแล้ว ตอนนี้คนของสำนักโลหิตพิฆาตอยู่ในตระกูลอี่ว์"

สวีเวยพึ่งเดินออกมาจากห้องโถงใหญ่ เขาก็ตะโกนเรียกนักบู๊ทั้งหมด ผ่านไปไม่นาน มีนักบู๊จำนวนมากมารวมตัวกันที่ด้านหน้าทันที

เมื่อมองเห็นทหารที่ยืนเป็นระเบียบของจวนหัวหน้าเขต ทำให้ลู่ฝานวางใจขึ้นมาทันที ถึงแม้ตระกูลอี่ว์จะเป็นสถานที่ที่อันตรายมากๆ เขาก็กล้าที่จะบุกเข้าไป

ตอนนี้สวีเวยพูดกับลู่ฝานด้วยน้ำเสียงเบาๆ:"คุณชายลู่ เรื่องนี้เป็นความผิดของฉันเอง ฉันต้องขอโทษจริงๆ"

ลู่ฝานพูด:"นายพลสวี ถ้าช่วยพ่อของฉันออกมาได้ ฉันจะถือว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น แต่ถ้าช่วยออกมาไม่ได้……"

สวีเวยพูดต่อทันที:"ถ้าช่วยออกมาไม่ได้ ฉันจะไม่เป็นนายพลอีกแล้ว ฉันจะยอมเป็นลูกน้องที่คอยรับใช้คุณชายตลอดไป"

ลู่ฝานพูด:"โอเค!"