เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 63

คืนวันเดียวกัน ตระกูลลู่ เปิดไฟสว่างไสว

ในห้องหนังสือ ผู้นำตระกูลลู่เรียกรวมสมาชิก ลู่เฮ่าหรานยิ้ม มองลู่ฝานกินอย่างตระกละ แล้วพูดว่า "ลู่ฝาน กินช้าๆ หน่อย ของกินมีเยอะแยะ"

ลู่ฝานพยักหน้าพลาง "ต่อสู้" กับเจ้าดำไปพลาง คนกับสัตว์กินอาหารเต็มโต๊ะอย่างสบายใจ ฝึกในเขาเกือบครึ่งปี วันๆ กินแต่เนื้อย่าง ผลไม้ป่า แม้ฝีมือจะดีขนาดไหน แต่ก็กินจนจะอ้วกออกมา กว่าจะกลับมาได้ ไม่ใช่เรื่องง่าย ต้องกินอาหารรสเลิศของพ่อครัวให้เยอะหน่อย

เจ้าดำแทบจะใช้ขาทั้งสี่ข้าง มันไม่เคยกินของอร่อยขนาดนี้มาก่อน ตามเจ้านายมา เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องที่สุด

ลู่เฮ่าหรานส่ายหน้า ดูเหมือนการฝึกฝนระยะนี้ ทำให้ลู่ฝานตะกละมาก

ลู่เฮ่าหรานหันไปพูดกับลู่หมิง "ลู่หมิง เล่าเรื่องโดยรวมให้ลู่ฝานฟังอีกครั้งสิ"

ลู่หมิงมองลู่ฝานกินอย่างเอร็ดอร่อย ด้วยสายตาดูหมิ่นเล็กน้อย เมื่อได้ยินลู่เฮ่าหรานพูด จึงเล่าเหตุการณ์ออกมาอีกรอบ

เมื่อเขาพูดจบ ลู่ฝานกินได้พอประมาณแล้ว

อาหารเต็มโต๊ะ สลายหายไปในพริบตา เจ้าดำลูบท้องป่องของตัวเอง ด้วยสีหน้าพอใจ

ลู่ฝานเช็ดปาก แล้วพูดว่า "ตระกูลโม่ใช้วิธีต่ำขนาดนี้เลยเหรอ พละกำลังของน่าหลานรั่วเป็นยังไงบ้าง"

ลู่หมิงครุ่นคิดครู่หนึ่ง จึงพูดว่า "ปราณในชั้นสุดยอด ครูที่ออกมาทำงานข้างนอก ล้วนอยู่ในแดนปราณในทั้งนั้น"

ลู่ฝานพยักหน้า แล้วพูดว่า "ไม่ใช่แดนปราณนอกก็ดีแล้ว กลัวเขาทำไม ผมอยากดูว่าเขาจะขัดขวางผมยังไง"

ลู่เฮ่าหรานขมวดคิ้ว พูดว่า "ลู่ฝาน อย่าประมาท ตอนนี้พละกำลังของนายเป็นยังไง น่าจะอยู่ในแดนฝึกร่างชั้นเก้าระดับสูงสุดใช่ไหม บนตัวมีบาดแผลหรือเปล่า"

ลู่ฝานพยักหน้าเบาๆ พูดคลุมเครือ "แดนฝึกร่างชั้นเก้าเหรอ ทำได้แน่นอน บนตัวไม่มีบาดแผล"

ได้ยินดังนั้น ลู่เฮ่าหราน ลู่หาวและคนอื่นถอนหายใจอย่างโล่งอก ช่วงนี้พวกเขากลัวว่าลู่ฝานจะฝึกจนร่างกายได้รับบาดเจ็บเป็นที่สุด

แค่ลู่ฝานไม่เป็นอะไร เรื่องอื่น สามารถไกล่เกลี่ยกันได้

ลู่เฮ่าหรานพูดว่า "แบบนี้จัดการได้ง่ายหน่อย พรุ่งนี้ฉันจะไปหาน่าหลานรั่ว เอาของไปให้เขา แล้วคุยกันสักหน่อย ดูว่ายังมีที่ให้ผ่อนปรนหรือไม่ สิ่งที่ตระกูลโม่ให้เขาได้ ไม่มีอะไรนอกจากเงิน สมบัติ เรื่องนี้ถึงตระกูลลู่เทียบไม่ได้กับตระกูลโม่ แต่ก็มีอยู่เหมือนกัน ลู่ฝานเพิ่งฝึกกลับมา พักผ่อนก่อนสักวัน ถ้าฉันต่อรองไม่สำเร็จ ตอนนั้นนายค่อยใช้แรงทั้งหมดไปต่อสู้ ถ้าน่าหลานรั่วไร้ยางอายจริง ตระกูลลู่ของเราไม่นิ่งดูดาย ต้องช่วยนายเรียกร้องความยุติธรรมกลับมาให้ได้"

ลู่ฝานอ้าปากเหมือนจะพูดอะไร แต่โดนลู่หาวขัดเอาไว้

ลู่หาวตบไหลลู่ฝาน แล้วพูดว่า "พักผ่อนเต็มที่สักวัน ไม่ต้องสนใจเรื่องอื่นมาก"

ลู่เฮ่าหราน ลู่หาว ลู่เฟิง ลุกออกไป เหมือนจะไปทางสวนด้านหลังตระกูลลู่

ลู่หมิงไม่ได้ไป มองลู่ฝานด้วยแววตาเย็นชา

เมื่อเห็นลู่เฮ่าหรานและคนอื่นออกไปจนลับตา ลู่หมิงพูดว่า "ลู่ฝาน นายรู้ไหมว่าตอนนี้พวกคุณปู่ไปไหน"

ลู่ฝานส่ายหน้าเบาๆ แล้วพูดว่า "ไม่รู้ เหมือนจะไปทางสวนด้านหลัง"