เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 641

ลู่ฝานจ้องกุยวัวเขม็ง แล้วพูดว่า “รอมันมา”

อู่คงหลิงช็อกไป ตะโกนออกมาว่า “นี่คือแผนของนายเหรอ”

ลู่ฝานพูดว่า “ใช่ นี่คือแผนของฉัน ตอนนี้ทำได้เพียงสู้สุดใจแล้วล่ะ”

หนึ่งก้าว สองก้าว กุยวัวที่เหมือนภูเขามาถึงตรงหน้าพวกลู่ฝานแล้ว

ลู่ฝานถอยหลังช้าๆ เจิงหยงกำหมัดแน่น เล็บแทบจะจิกเข้าไปในเนื้อแล้ว

ทั้งสามคนค่อยๆ ถอยหลัง ดวงตาของกุยวัวจ้องพวกเขา เหมือนมนุษย์ก้มมองพวกมด

แต่กุยวัวไม่เข้าใจ ทำไมมนุษย์พวกนี้ไม่หนีแล้ว

มันเล่นสนุกมาก ไม่ได้เคลื่อนไหวอย่างมีความสุขแบบนี้มานานแล้ว พวกมนุษย์สมควรตาย พวกนายหนีต่อสิ!

โดนมันใช้สายฟ้าผ่าตายระหว่างวิ่งหนี เป็นเรื่องที่ควรมีความสุขไม่ใช่เหรอ

พวกลู่ฝานไม่มีทางเข้าใจความคิดของกุยวัว

แต่ตอนนี้พวกเขาเห็นกุยวัวฉีกปากยิ้มออกมา

ใช่ มันยิ้ม ท่าทางเหมือนเด็กเห็นของเล่นชัดๆ สายฟ้าที่อยู่บนตัวลดน้อยลง

ท่าทางเหมือนคนกับสายฟ้าบนตัว ยิ่งทำให้พวกลู่ฝานใจสั่น

นี่เป็นสัตว์อสูรที่มีสติปัญญา แม้ไม่รู้ว่ามีสติปัญญาสูงแค่ไหน แต่คิดว่าสัตว์อสูรทั่วไปเทียบมันไม่ได้

เมื่อเห็นว่าพวกลู่ฝานไม่มีท่าทีจะหนีต่อ รอยยิ้มบนหน้ากุยวัวหายไป

ไม่สนุก ไม่สนุกสักนิด พวกเขาไม่หนีแล้ว

แววตาดูผิดหวัง กุยวัวคิดจะกำจัดพวกเขาทิ้งแล้ว เพราะทุกๆ สองสามปี จะมีพวกมนุษย์มาตาย มันแค่รอ ก็จะมีของเล่นใหม่มาถึงที่

สายฟ้าบนตัวพลุ่งพล่าน มันกะจะใช้ท่าไม้ตายฆ่าพวกเขาให้หมด