เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 642

เขตวิถีบนกระบี่หนักไร้คมเปิดออก ปราณชี่เคลื่อนไหวพลังฟ้าดินรอบๆ มารวมตัวในมือลู่ฝาน แล้วฟันกระบี่ลงไปอย่างแรง

ยอดกระบี่หวนคืน!

แสงกระบี่สว่างขึ้นมา แสงสายฟ้ากับเสียงกระแทกลงบนท้องของกุยวัวอีกครั้ง

ตู้ม!

เสียงระเบิดดังขึ้น ตอนนี้ตัวของกุยวัวโงนเงนอย่างแรง

บนท้องของมันมีบาดแผล แม้ไม่ลึกมาก แต่ยังไงก็ทำให้มันบาดเจ็บ!

มนุษย์สมควรตายทำร้ายมันได้!

นี่ปล่อยไว้ไม่ได้เด็ดขาด มันต้องกลืนมนุษย์สมควรตายคนนี้!

กุยวัวก้าวมาข้างหน้าหนึ่งก้าว ขาข้างเดียวของมันเหยียบลงมา

ก้าวนี้แหละ ดีมาก ก้าวนี้แหละ!

ใบหน้าลู่ฝานมีความตื่นเต้นซึ่งเห็นได้ยาก กุยวัวเข้ามาแล้ว!

ขาข้างเดียวเหยียบลงในทะเลสาบน้ำแข็ง

น้ำในทะเลสาบน้ำเข็งกระเด็นขึ้นมา สาดลงบนตัวลู่ฝานและอู่คงหลิง

ตอนนี้อู่คงหลิงยืนโงนเงน เมื่อกี้รับท่าไม้ตายของกุยวัว พลังเฮือกสุดท้ายของเธอถูกใช้ไปหมดแล้ว

จู่ๆ มีป้ายคำสั่งปรากฏขึ้นในมืออู่คงหลิง เธอพึมพำว่า “ดูเหมือนภารกิจครั้งนี้ของฉัน คงทำไม่สำเร็จแล้ว”

อู่คงหลิงพูดพลาง จะบีบป้ายคำสั่งให้แตก แต่ขณะนั้น ทะเลสาบน้ำแข็งปกคลุมเธอเอาไว้

มันเป็นความหนาวถึงกระดูก เหมือนแช่แข็งเธอในพริบตาเดียว

ลู่ฝานโดนน้ำในทะเลสาบแช่แข็งอยู่กับที่เดิม ความเย็นอันน่ากลัว ทำให้เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวปราณชี่ได้

ตอนใช้พลังสายฟ้าน้ำที่ฝึกจากทะเลสาบน้ำแข็ง ลู่ฝานสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของทะเลสาบน้ำแข็ง

ความหนาวเย็นของทะเลสาบนี้ น่ากลัวกว่านักบู๊แดนปราณดิน ที่มีพลังน้ำในพลังห้าธาตุ ตอนนั้นลู่ฝานแอบคิด คงมีแค่นักบู๊แดนปราณฟ้าขึ้นไป ถึงจะมีพลังหนาวเหน็บได้ถึงขนาดนี้