เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 649

โครงกระดูกเย็นเฉียบช่วยลดอุณหภูมิให้อู่คงหลิง

อู่คงหลิงขมวดคิ้วพูดว่า “หนักมาก!”

ลู่ฝานพูดว่า “เก็บแรงไว้ อย่าพูด เธออดทนไว้ แค่ฉันฟื้นฟูพลังได้นิดหน่อย เราจะมีทางรอด”

อู่คงหลิงพูดว่า “งั้นนายต้องฟื้นฟูพลังนานแค่ไหน”

ลู่ฝานตรวจสอบสภาวะของร่างกายตัวเองอย่างละเอียด “หนึ่งวัน ให้เวลาฉันอีกหนึ่งวัน”

ขณะกำลังพูด เกิดเสียงกร๊อบ จู่ๆ น้ำเย็นไหลลงมาจากไม่ไกล

หินด้านบนเป็นรูขนาดใหญ่ เศษหินไหลลงมากับน้ำเย็น

“ให้ตายเถอะ!”

เคราะห์ซ้ำกรรมซัด เรื่องดีๆ มักจะไม่ค่อยเกิดขึ้นพร้อมกัน ส่วนเรื่องไม่ดีมักจะเกิดขึ้นพร้อมกันเสมอ

ลู่ฝานอุ้มอู่คงหลิงขึ้นมา จากนั้นรีบเอาหินรอบๆ กองขึ้นมา

เศษหินถูกลู่ฝานกองเป็นแท่นหิน ลู่ฝานเด้งตัวขึ้นไป น้ำเย็นที่ทะลักเข้ามาท่วมจุดที่พวกเขาอยู่เมื่อครู่

อู่คงหลิงเห็นน้ำไหลลงมาไม่หยุดเช่นกัน จู่ๆ เธอหัวเราะแล้วพูดว่า “ดูเหมือนเราต้องตายที่นี่แน่นอน เวลาหนึ่งวัน กลัวว่าจะผ่านไปไม่ได้แล้วสิ”

ลู่ฝานมองรูใหญ่ที่หินด้านบน เขาแอบกัดฟันเบาๆ

อย่างที่อู่คงหลิงพูด ถ้าปล่อยให้น้ำเย็นไหลลงมาเรื่อยๆ แบบนี้ ไม่นานที่นี่ต้องท่วมแน่นอน

“อุดไว้ได้ไหม”

ลู่ฝานถามตัวเองในใจ

นี่เป็นทางเลือกที่อันตรายมาก ถ้าเขาโดนน้ำเย็น ซึ่งก็คือโลหิตเย็นสาดใส่ จากสภาวะของเขาในตอนนี้ มีแต่โอกาสแข็งตายเพียงอย่างเดียวเท่านั้น

เลือกตายอย่างช้าๆ หรือตายทันที

ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ

พลิกตัวลงมาบนพื้น เท้าลู่ฝานจมอยู่ในน้ำเย็น

แต่ต่อมาตัวของลู่ฝานพุ่งกลับมาเหมือนลูกธนูออกจากคันธนู

พลั่ก!

ลู่ฝานล้มลงบนแผ่นหิน ยังดีที่ไม่กระแทกโดนตัวอู่คงหลิง

ลู่ฝานก้มลงมอง เห็นเท้าตัวเองเริ่มมีเกล็ดน้ำแข็ง ก้อนน้ำแข็งใสเหมือนคริสตัลแช่แข็งเท้าและน่องของเขา อีกทั้งยังมีแนวโน้มจะลามขึ้นมาด้านบนด้วย

ลู่ฝานสูดหายใจ ซัดหมัดกระแทกน้ำแข็งพวกนี้จนแตกกระตาย

แต่พลังเย็นยะเยือกในเส้นลมปราณยังไม่หยุด รวมตัวเป็นน้ำแข็งต่อไป

กระแทกจนแตกไปหลายสิบครั้ง ในที่สุดน้ำแข็งก็หยุดลง ขณะเดียวกันลู่ฝานรู้สึกว่าขาขวาของตัวเองไม่สามารถขยับได้แล้ว

ฝ่ามือก็กระแทกจนเลือดออก!