เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 657

มันพูดได้

สัตว์อสูรพูดภาษาคนได้เหรอ

ลู่ฝานเห็นสัตว์อสูรพูดภาษาคนได้เป็นครั้งแรก

ว่ากันว่าสัตว์อสูรที่พูดภาษาคนได้ อย่างน้อยต้องเป็นสัตว์ประหลาดที่มีชีวิตเกือบพันปี

ถ้าพละกำลังไม่ถึงแดนปราณฟ้า ล้วนอับอายไม่กล้าออกมา

อู่คงหลิงกระอักเลือดออกมา ไม่มีพลังปราณป้องกัน ตอนนี้เธออ่อนแอเหมือนกระดาษ

ยังดีที่ผ้าปิดหน้าของเธอดูดพลังไปเกินครึ่ง ไม่งั้นเมื่อกี้เธอคงตายคาที่

ลู่ฝานยัดยาใส่ปากอู่คงหลิง จากนั้นดันเธอไปด้านหลัง

ลู่ฝานจ้องมังกรโลหิตสามหัว ปราณชี่ทะลักขึ้นมาบนตัว

ตอนนี้อยู่ในสภาวะที่เจ้าดำสิงร่างอยู่ พลังต่อสู้ของเขาทัดเทียมกับนักบู๊แดนปราณชีวิต

เขาไม่เชื่อว่าตัวเองจะสู้ไม่ได้

หัวสามหัวของมังกรโลหิตสามหัวบนกำแพง เคลื่อนไหวไปทั่ว

แสงสีฟ้ารุนแรงทำให้ดวงตาทั้งหกดวงของมันเป็นสีฟ้าคราม ดูเหมือนคลื่นน้ำกำลังกระเพื่อม

“มนุษย์ผู้ต่ำต้อย ตอนนี้เป็นโอกาสที่พวกนายจะยอมสยบให้ฉัน มอบเลือดของพวกนายมา มอบพลังของพวกนายมา ฉันจะทำให้พวกนายมีอยู่ตลอดกาล”

หัวทั้งสามหัวเงยขึ้นสูง เชิดหน้าใส่ลู่ฝานและอู่คงหลิง

ลู่ฝานมองมังกรโลหิตสามหัวที่เย่อหยิ่งตัวนี้ แล้วพูดอย่างราบเรียบว่า “นายคิดเยอะไปแล้ว เราไม่มอบชีวิตให้นายหรอก งูกระจอก!”

ลู่ฝานจงใจเน้นคำสุดท้าย

สัตว์อสูรที่แข็งแกร่งและอวดดีแบบนี้ ข้อห้ามขั้นสุดยอดก็คือมีคนดูหมิ่นมัน

ตอนลู่ฝานอยู่ที่แดนมายา ก็ใช้น้ำเสียงยั่วยุแบบนี้ ทำให้สัตว์อสูรจำนวนไม่น้อยโมโหได้สำเร็จ

เมื่อสัตว์อสูรถูกยั่วให้โมโห ส่วนใหญ่จะขาดสติ