เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 656

“เจ้าดำมาอมไอ้นี่ไว้ในปาก อย่ากลืนนะ!”

ลู่ฝานโยนจิตอัคคีให้เจ้าดำ

เจ้าดำงับมันเอาไว้ เกือบกลืนลงท้อง ยังดีที่ลู่ฝานเรียกไว้ทัน

อู่คงหลิงเห็นแล้วจะอ้วก

“ลู่ฝานนายทำแบบนี้กับอสูรวิเศษของตัวเองเหรอ”

ลู่ฝานหัวเราะคิกคัก แล้วพูดว่า “เจ้าดำไม่เลือกกิน”

เมื่อพูดเช่นนี้ ลู่ฝานกวักมือให้เจ้าดำ

“อสูรเข้าสิง!”

ลู่ฝานตะโกนออกมา เจ้าดำกลายเป็นแสงสีดำเข้าไปในตัวลู่ฝาน

ทันใดนั้น ลู่ฝานรู้สึกว่าตัวเองมีพลังเต็มเปี่ยม ขณะเดียวกันเปลวไฟสีขาวเคลื่อนไหวไปมา ปรากฏขึ้นบนตัวเขา เขาแทบจะไม่ได้ใช้พลังอะไรเลย

เปลวเพลิงนี้ละเอียดมาก เหมือนแสงนวลๆ หนึ่งชั้น

ลู่ฝานลองเดินไปข้างหน้าสองสามก้าว น้ำเย็นหายไปทันที

ลู่ฝานพยักหน้า ได้ผลตามคาด!

เดี๋ยวนะ ทำไมฝ่าเท้าเย็นๆ ล่ะ อย่าบอกนะว่าระเหยไม่หมด ลู่ฝานรีบก้มมอง

อ๋อ รองเท้าขาดเป็นรูนี่เอง

ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ แล้วเดินไปทั่วอย่างพอใจ

แค่น้ำเย็นทำร้ายพวกเขาไม่ได้ พวกเขาน่าจะออกไปได้อย่างราบรื่น

เมื่อคิดได้เช่นนี้ ลู่ฝานเตรียมเอากระบี่หนักไร้คมของตัวเองกลับมา

อู่คงหลิงเก็บแขนของโครงกระดูกที่อยู่ข้างๆ ยกยิ้มมุมปาก

ลู่ฝานเอาสิ่งนี้ลดอุณหภูมิให้เธอเหรอ เขาคิดได้นะ

อู่คงหลิงเตรียมจะโยนสิ่งนี้ออกไป แต่เมื่อคิดดูแล้ว ไม่โยนดีกว่า

อู่คงหลิงเดินกลับไปข้างโครงกระดูก ต่อแขนขวาให้เขาอีกครั้ง

“ผู้อาวุโส ขอโทษด้วย คืนแขนให้คุณแล้วนะคะ”

อู่คงหลิงพูดกับโครงกระดูกอย่างนอบน้อม เธอเป็นคนที่เคารพผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว

ลู่ฝานเห็นการกระทำของอู่คงหลิง ยิ้มบางๆ ออกมา

ผู้หญิงคนนี้คือผู้ฝึกวิชาชั่วร้ายจริงเหรอ

ลู่ฝานรู้สึกว่าโลกนี้ประหลาดจริงๆ ผู้ฝึกวิชาชั่วร้ายมีจิตใจเคารพถ่อมตนแบบนี้ด้วย คิดไม่ถึงจริงๆ