เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 699

ลู่ฝานรู้สึกว่าเปลือกตาของตนเองเริ่มที่จะกระตุก เจตนาสังหารในร่างกายกำลังจะปลดปล่อยออกมา

ยังดีที่ความสามารถในการควบคุมร่างกายของเขานั้นยังแข็งแกร่งมากพอ เจตนาสังหารยังไม่ทันที่จะปลดปล่อยออกมา ก็ถูกเขายับยั้งกลับเข้าสู่ภายในร่างกายแล้ว

ศิษย์หลาน!

เขาเพิ่งจะได้ยินคำว่าศิษย์หลานจากปากของอี่ว์ชิงเฉิน

ในที่สุดเขาก็เข้าใจได้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลอี่ว์และสำนักโลหิตพิฆาตแล้ว

ไม่แน่ว่า กวนหานอาจจะเป็นเพียงหมากตัวหนึ่งที่ตระกูลอี่ว์ปล่อยออกมาก็เท่านั้น

ลู่ฝานเดินอย่างรวดเร็ว ราวกับผีสางเพื่อติดตามฝีเท้าของอี่ว์ชิงเฉิน

เขาที่เก็บระงับกลิ่นอายลมหายใจ และแอบซ่อนอยู่ในความมืดนั้น ราวกับเป็นเงาดำร่างหนึ่ง แม้ว่าจะเดินผ่านหน้าพ่อบ้านอาวุโสในระยะห่างแค่สามฟุต พ่อบ้านอาวุโสก็ไม่สามารถรับรู้อะไรได้

อี่ว์ชิงเฉินเดินกะเผลกไปยังห้องฝึกฝนวิชาของตน

ในหนึ่งช่วงเวลาบ่าย ก็เพียงพอแค่ให้เขาฟื้นฟูความสามารถในการเคลื่อนไหวได้เท่านั้น

แสงสีฟ้าบริเวณช่วงขายังไม่หายหมดไปอย่างสมบูรณ์ ดังนั้นเวลาเดิน ก็เหมือนกับกำลังลากขาสองข้างที่เป็นท่อนไม้ เคลื่อนตัวไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ

และยังต้องใช้พลังปราณของตนเข้าช่วยอีกแรงด้วย

แต่แบบนี้ ก็ถือว่าสะดวกต่อลู่ฝานในการสะกดรอยตาม

อี่ว์ชิงเฉินฮึมฮัมเพลงไปด้วย แสดงว่าอารมณ์ดีใช้ได้

เมื่อเปิดประตูห้องฝึกฝนวิชา ไข่มุกเรืองแสงทั้งสองข้างก็ประกายแสงขึ้นอัตโนมัติ

ทั่วทั้งห้องฝึกฝนวิชาสว่างไสวราวกับกลางวัน บริเวณรอบห้องเต็มไปด้วยอาวุธ หินฝึกซ้อมวิชา หุ่นเชิด รวมไปถึงอุปกรณ์เครื่องมือต่าง ๆ จัดวางเรียงรายอยู่อย่างเป็นระเบียบ