เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 710

จวนหัวหน้าเขต

วันนี้หัวหน้าเขตอี้ว์อารมณ์ไม่ดีมาก หลังจากที่เขาตื่นนอนก็ได้ยินข่าวการตายของอี่ว์ชิงเฉิน เขาโกรธจนไม่ได้กินข้าวเช้า

“ใครกัน？ตกลงมันเป็นใครถึงกล้าขนาดนี้ เขาฆ่าอี่ว์ชิงเฉิน กลางวันแสกๆแบบนี้เนี่ยนะ พวกแกมั่นใจแล้วหรอ หยกชีวิตของอี่ว์ชิงเฉิน แตกเป็นเสี่ยงๆแล้วใช่ไหม？ ”

หัวหน้าเขตอี้ว์ตบโต๊ะก่นด่า

ไม่มีเจ้าหน้าที่คนไหน กล้าก้าวออกมาพูด

“ผู้เฝ้าเมืองจางล่ะ ไปเรียกเขามา ฉันว่าหน้าที่ผู้เฝ้าเมืองของเขาคงจะจบลงแค่เนี้แหละ！”

เห็นได้ชัดว่าหัวหน้าเขตอี้ว์โกรธเป็นอย่างมาก โต๊ะถูกตบจนแตกละเอียด

“ผู้เฝ้าเมืองจางมาแล้วครับ！”

ด้านนอก มีรายงานดังลอดออกมา หลังจากนั้น ก็เห็นผู้เฝ้าเมืองจางพุ่งตัวเข้ามาอย่างรีบร้อน

หัวหน้าเขตอี้ว์ก้าวออกมาข้างหน้าหนึ่งก้าว ด้วยสีหน้าความดุดัน จากนั้นก็มองผู้เฝ้าเมืองจางพลางกล่าวว่า“ผู้เฝ้าเมืองจาง ทางที่ดีนายอธิบายมาดีกว่าว่ามันเกิดอะไรขึ้น ไม่อย่างงั้น ถ้าตำแหน่งหัวหน้าเขตของผมไม่มั่นคง นายก็ไม่ต้องทำตำแหน่งผู้เฝ้าเมืองแล้ว กลับบ้านไปนอนพักเถอะ”

สีหน้าของผู้เฝ้าเมืองจางเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อคืนเขาได้รับข่าวมาว่ามีการเกิดการต่อสู้กันในเมือง เขานอนไม่หลับมาทั้งคืน หลังจากที่มั่นใจข่าวการตายของอี่ว์ชิงเฉินแล้ว เขารู้ได้ในทันทีหัวหน้าเขตอี้ว์จะต้องโกรธมากแน่ๆ แต่เขาคิดไม่ถึงว่าหัวหน้าเขตอี้ว์จะโกรธจนบอกให้เขากลับบ้านเกิดไป

ผ่านไปไม่นาน ผู้เฝ้าเมืองจางโบกมือให้ทหารที่อยู่ด้านหลังเขา“รีบเอาของเข้ามาเร็วเข้า”

ในมือของทหารมีผ้าชิ้นหนึ่ง ผู้เฝ้าเมืองจางรีบประกาศออกไปว่า“ทุกท่านโปรธจนดูต่อไปไม่ไหว นี่คือสิ่งที่เอากลับมาในที่เกิดเหตุครับ”

ทุกคนพากันมองดู ด้านในเป็นเศษเล็กเศษน้อย

หัวหน้าเขตอี้วหยิบขึ้นมา แล้วคำรามว่า“นี่มันคืออะไรกันเนี่ย ไม่มีร่องรอย ไม่มีสัญลักษณ์พิเศษอะไร สิ่งเหล่านี้ดูออกด้วยหรอ”

หัวหน้าเขตอี้ว์สรุป นี่เป็นผลลัพธ์ที่เขาต้องการที่สุด มันไม่เกี่ยวอะไรกับกองกำลังต่างๆในเมืองตงหวา ผู้ฝึกชี่วิชาชั่วร้ายทั้งนั้นที่มาหาเรื่อง ให้ตายเถอะ รอไอ้ตาแก่บ้าของตระกูลอี่ว์กลับมาก่อนเถอะ ให้เขาไปพบกับเถ่เมี่ยนผู้ฝึกวิชาชั่วร้ายเถอะ！

ทุกคนต่างพากันถอนหายใจ แล้วพูดกับหัวหน้าเขตอี้ว์ว่า“ผู้เฝ้าเมืองจาง ทำได้ดี”

หัวหน้าเขตอี้ว์ส่งสายตาชื่นชมให้กับผู้เฝ้าเมืองจาง ซึ่งเขาเข้าใจความหมายดี

นั่นก็คือ ไม่ว่าสิ่งที่เขาพูดจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ ก็จะต้องทำให้มันเป็นเรื่องจริงขึ้นมา ผู้เฝ้าเมืองจางก็ไม่อยากเห็นอี่ว์หลงเฟิงของตระกูลอี่ว์กลับมา แล้วทำให้เมืองจงหวากลายเป็นสนามรบ

“เอาล่ะ ทุกท่านควรต้องทำอะไรไม่ต้องให้ผมพูดแล้วใช่ไหม จำไว้นะ ผมแค่ต้องการสองอย่าง หนึ่งคือ เมืองตงหวาสงบสุข ถ้าตระกูลอี่ว์จะหาเรื่อง ก็ให้กดเอาไว้ สองคือ สืบหาคนร้ายให้เจอ อย่างน้อย ตรวจสอบที่มาที่ไป ชื่อเสียง และรูปร่างหน้าตา”

ทุกคนรีบลุกขึ้น แล้วเดินจากไป

คนทั้งกลุ่มต่างรู้สึกเหมือนรอดพ้นจากเคราะห์กรรม พอพวกเขานึกถึงตาแก่บ้าแห่งตระกูลอี่ว์บ้าคลั่ง ก็รู้สึกขนลุกขนพองไม่เบา