เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 722

จวนผู้เฝ้าเมืองตระกูลซ่งที่เมืองหยุนไห่

การที่เป็นตระกูลใหญ่ตระกูลเดียวในเมืองหยุนไห่ ตระกูลซ่งควบคุมทุกอย่างของเมืองหยุนไห่

แตกต่างกับบ้านเกิดของลู่ฝาน ทั้งเมืองหยุนไห่ไม่มีตระกูลวิถีบู๊ ไม่มีการแบ่งแยกอำนาจ เมื่อคนพูดถึงตระกูลใหญ่ในเมืองหยุนไห่ ก็มีแค่เพียงตระกูลซ่ง

นี่จึงเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ทำให้คนตระกูลซ่งอวดดีในเมืองหยุนไห่ ที่ดินห่างไกลผู้คน แค่พวกคนตระกูลซ่งไม่ทำเรื่องทำร้ายผู้บริสุทธิ์ ก็ไม่มีใครสนใจพวกเขา

ว่ากันว่าผู้เฝ้าเมืองซ่งคนนี้ เป็นคนที่ออกมาจากจวนหัวหน้าเขต มีความสัมพันธ์กับคนระดับสูงอย่างแน่นแฟ้น ข่าวว่องไว ดังนั้นหลายสิบปีมานี้จึงอยู่อย่างมั่นคง ไม่มีใครกล้าหาเรื่อง

แต่วันนี้ช่วงเวลาดีๆ ของเขาได้สิ้นสุดลงแล้ว

ปึง!

เสียงดังสนั่น ประตูตระกูลซ่งโดนกระแทกออกอย่างแรง

ทหารยามเฝ้าประตูสองสามคนกระเด็นออกไปไกล

ลู่ฝานหิ้วคุณชายในมือ พูดเบาๆ ว่า “นายคิดว่าคนพวกนี้จะช่วยนายได้เหรอ ไร้เดียงสาเกินไปแล้ว นายก็ไม่ซื่อสัตย์เหมือนกัน!”

ลู่ฝานพูดพลางโยนคุณชายคนนี้ออกไปเหมือนขยะ

อันที่จริงเขาไม่ได้ใช้แรงอะไรเลย แต่ตัวของคุณชายคนนี้ฝังลงไปในกำแพงที่อยู่ไม่ไกล

ลู่ฝานกับหานเฟิงเดินเข้าไปข้างใน ตอนนี้ทั้งตระกูลซ่งเกิดความโกลาหล

อาจเป็นเพราะไม่มีใครกล้ามาหาเรื่องนานแล้ว ดังนั้นพวกทหารยามและองครักษ์ของตระกูลซ่งพวกนี้ จึงดูโง่และตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด

ลู่ฝานเดินผ่านลานด้านหน้ามายังประตูโถงหลัก พวกองครักษ์ล้อมเขาเอาไว้

ลู่ฝานกวาดตามองรอบๆ ถึงคนพวกนี้เขามาพร้อมกัน เขาก็รับมือได้อย่างสบายๆ

เจ้าดำที่หมอบอยู่บนไหล่ของเขา ยังไม่อยากเงยหน้าขึ้นมอง ศัตรูที่อ่อนแอเกินไป ขนาดเจ้าดำยังไม่สนใจเลย

“ใครมาก่อเรื่อง ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม”

ชายวัยกลางคนคนหนึ่งวิ่งออกมาจากโถงหลัก

เขามีพุงเล็กน้อย มีหนวด หน้ากลม สวมชุดข้าราชการ เข็มขัดหยก ต้องเป็นผู้เฝ้าเมืองซ่งแน่นอน

ชายวัยกลางคนเอามือสองข้างไพล่หลัง มองลู่ฝานกับหานเฟิง

พูดอย่างยโสว่า “เด็กอย่างพวกนายสองคนกล้ามาก บุกเข้ามาในจวนผู้เฝ้าเมือง แค่ข้อนี้ฉันก็ทำให้พวกนายนั่งคุกได้ทั้งชีวิตแล้ว”

ศิษย์พี่หานเฟิงแคะหู การข่มขู่นี้ใช้กับเขาไม่ได้เลยสักนิด เรียกว่าหูทวนลมยังไม่ได้เลย!

ขณะที่ลู่ฝานกำลังจะพูด คนใช้ด้านนอกแบกคุณชายเข้ามา

กว่าพวกเขาจะดึงคนออกมาจากกำแพงได้มันยากมาก คนใช้คนหนึ่งร้องไห้ตะโกนว่า “คุณท่าน คุณชายสามโดนพวกเขาเล่นงานจนเป็นแบบนี้”

เมื่อพูดจบ มีคนใช้คนหนึ่งพุ่งเข้ามา ตะโกนเสียงดังว่า “คุณท่าน คุณชายรองโดนคนเล่นงาน ก็คือพวกเขาสองคนนี่แหละครับ”

กลุ่มคนพากันมองมาทางลู่ฝานกับหานเฟิง ผู้เฝ้าเมืองซ่งโมโหแต่ระบายออกมาไม่ได้ หน้าดำคล้ำเครียด หนวดปลิวสะบัด

“พวกเด็กเวร จับพวกเขาโยนเข้าไปในคุก!”

เมื่อผู้เฝ้าเมืองซ่งออกคำสั่ง กลุ่มองครักษ์ลงมือกับลู่ฝานและหานเฟิง

ลู่ฝานไม่ได้ขยับสักนิด เขาแค่กวาดตามอง คนพวกนี้ก็ชะงักอยู่ที่เดิม

คนเสเพลพวกนี้คิดจะลงมือกับเขางั้นเหรอ ตลก!

คนที่โดนลู่ฝานมองตา เหมือนเพิ่งโดนดึงขึ้นจากน้ำ เหงื่อเต็มตัว ขาสั่น ไม่สามารถขยับได้อีก

ลู่ฝานค่อยๆ เอาป้ายคำสั่งผู้ตรวจการชั้นล่างของตัวเองออกมา โยนใส่ผู้เฝ้าเมืองซ่ง

ผู้เฝ้าเมืองซ่งรับป้ายคำสั่งเอาไว้ แต่ตัวเขาโงนเงนเล็กน้อย

แรงที่ลู่ฝานโยนออกไปแบบไม่ตั้งใจ ทำให้เขารับไม่ไหว

ผู้เฝ้าเมืองซ่งตกใจ เด็กคนนี้ไม่ธรรมดา!