เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 74

เสียงดังปึก ลู่ฝานชกจนอกของโม่หลินยุบลงไป

แต่เหมือนโม่หลินไม่รู้สึกอะไร ตัวไม่โงนเงนสักนิด แขนทั้งสองข้างกระแทกลงบนไหล่ลู่ฝานอย่างแรง

ลู่ฝานรู้สึกถึงแรงมหาศาล โจมตีมาที่ร่างกาย พละกำลังรุนแรง เกือบกระแทกเขาจนจะโงนเงน

น่าเสียดาย ตอนนี้ประสิทธิภาพผิวหนังเผ่ามังกรของลู่ฝาน ถูกใช้ออกมา เหมือนแขนทั้งสองข้างของโม่หลิน กระแทกลงบนอลูมิเนียม ที่หลอมมาเป็นเวลานาน มีเพียงเสียงเหล็กกระแทกกันดังออกมา

ลู่ฝานต้านพลังแขนของโม่หลินเอาไว้ แบกกระบี่หนักฝึกฝนเป็นเวลานาน ต้านทานการกดดัน ถือว่าไม่ฝึกเปล่า

สองมือของโม่หลิน จับหัวไหล่ลู่ฝานเอาไว้ พลังปราณบนฝ่ามือ กระแทกตัวลู่ฝานไม่หยุด

นี่เป็นวิชาชั้นเลิศของโม่หลิน นานแล้วที่ไม่ได้ใช้

"ลู่ฝาน โดนลำแขนเฮอร์คิวลิสของฉัน นายตายแน่!"

โม่หลินกัดฟันพูดออกมา ลู่ฝานรู้สึกว่าพละกำลังของตัวเองไหลไปช้าๆ แม้จะช้ามาก แต่ลู่ฝานก็รู้สึกได้

โม่หลินคือคนที่น่าตกตะลึงอย่างแท้จริง นักบู๊คนอื่น ถึงมีผลการฝึกตน สูงกว่าเขา 1-2 ชั้น โดนกระบวนท่านี้ไป ต้องเสียพลังไปหลายเปอร์เซ็นต์แน่นอน อีกทั้งยังจะสูญเสียพลังต้านทานอีกด้วย

แต่พลังของลู่ฝาน ไหลไปช้าๆ แต่ "พลังปราณ" ที่เหมือนเปลวเพลิงบนตัวเขา กลับไม่มีสัญญาณว่าจะลดลง

ทันใดนั้น โม่หลินสงสัยว่ากระบวนท่าของตัวเองผิดหรือเปล่า

ลู่ฝานกระแทกหมัดใส่โม่หลินติดต่อกัน โม่หลินต้านหมัดของลู่ฝาน พลังปราณฝ่ามือแข็งแกร่งขึ้น ตอนนี้เทียบกันด้วยผลการฝึกตน ดูว่าใครจะหมดพลังก่อนกัน

โม่หลินไม่มีทางเชื่อว่า ผลการฝึกตนแดนปราณในชั้นเจ็ดของตัวเอง จะเทียบไม่ได้กับเด็กที่เพิ่งเข้าสู่แดนปราณในได้ไม่นาน

ทั้งสองใช้พลังกัน ลมรอบๆ หมุนวนกลายเป็นเกลียว ปกคลุมทั้งสองคนเอาไว้ ลูกหลานตระกูลโม่และตระกูลลู่เห็นแล้ว ถึงกับตกใจ

ลู่ฝานเริ่มรู้สึกว่าตัวเองยื้อไม่ไหวแล้ว ผลการฝึกตนของเขา ไม่ได้มากเหมือนอีกฝ่าย แต่ปราณชี่ของเขากลับพลุ่งพล่าน แม้จะโดนกดจนกลับมาอยู่ในตัว แต่ลู่ฝานรู้สึกว่าปราณชี่ของตัวเอง กำลังซัมซึบพลังฟ้าดินบริเวณรอบๆ

ลู่ฝานกัดฟัน แต่ไม่ยอมแพ้ ถึงจะแพ้ ก็ไม่ยอมแพ้คามือโม่หลิน

ทำลายซะ!

ทันใดนั้น ปราณชี่ของลู่ฝานเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย ในปราณชี่ของเขา มีแสงห้าสีพาดผ่าน

ปราณชี่จับตัวกันทันที!

นี่คือสัญญาณของการที่ผลการฝึกตนก้าวหน้า!

ตู้ม!

เสียงระเบิดดังขึ้น กระแสลมรอบๆ โดนระเบิดจนแยกออก กลายเป็นคลื่นอากาศ โถมเข้ามา กวาดไปรอบๆ

โม่หลินโดนพลังอันแข็งแกร่ง กระแทกออกไป มองลู่ฝานอย่างตกตะลึง

ปราณชี่จับตัวกันรอบตัว พลังของลู่ฝานพุ่งขึ้นอีกหนึ่งเท่า

โจมตีออกไปหนึ่งหมัด หมัดถล่มเขาทำลายล้าง!

พลังหมัดเหมือนมังกร พลังพลุ่งพล่าน

"ดูสภาพตอนพวกนายหนีสิ เหมือนสุนัขไหม"

"รีบไสหัวไป ระวังโดนคนถีบตูดล่ะ"

ลูกหลานตระกูลลู่ ประชดลูกหลานตระกูลโม่ที่หนีไป

ลู่เทียนกังเดินมาข้างๆ จะหยิบกระบี่หนักยื่นให้ลู่ฝาน แต่มือเขาเพิ่งสัมผัสกระบี่หนัก สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที

พยายามสุดชีวิต ที่จะยกกระบี่หนักขึ้นมา แต่พยายามอยู่นาน ลู่เทียนกังก็ไม่สามารถยกกระบี่ขึ้นมาได้

ลูกหลานตระกูลลู่อีกสองคน รีบเข้ามาช่วย สามคนยกกระบี่หนักขึ้นมาได้นิดเดียว

สีหน้ามีความตกใจ ที่แท้พี่ลู่ฝาน ใช้กระบี่หนักแบบนี้ในการต่อสู้ น่ากลัวจริงๆ

ลู่ฝานเดินเข้ามาช้าๆ ยกกระบี่ขึ้นด้วยมือเดียว เก็บกลับไปไว้ข้างหลัง

มองลูกหลานตระกูลลู่ ที่มองตัวเองอย่างเลื่อมใส ลู่ฝานพูดออกมาว่า "กลับไปกับฉันสิ"

ลู่เทียนกังและคนอื่น พยักหน้าหงึกหงัก พากันตามลู่ฝานกลับไป

ถึงลู่ฝานจะดีใจที่ก้าวหน้าได้ แต่กลับกังวลเล็กน้อย

มีเขาอยู่ สามารถคุ้มครองลูกหลานตระกูลลู่ ไม่ให้โดนรังแกได้ แล้วถ้าเขาไม่อยู่ล่ะ

ดูเหมือนต้องยกระดับให้ลูกหลานตระกูลลู่สักหน่อยแล้ว!