เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 75

กลับมาถึงตระกูลลู่ ก็เห็นเจ้าดำกำลังวิ่งไปวิ่งมา อยู่ในลานบ้าน เมื่อเห็นลู่ฝานกลับมา เจ้าดำกระโดดขึ้นไปบนไหล่ลู่ฝาน

ลู่เทียนกังและคนอื่น เล่าเรื่องที่ลู่ฝานเอาชนะโม่หลินได้เมื่อครู่ ให้ทั้งตระกูลลู่รู้

คนตระกูลลู่ที่ได้ยินข่าวนี้ ล้วนบอกว่าดี ยิ่งเคารพลู่ฝานเพิ่มขึ้นไปอีก

ที่แท้ลู่ฝานเติบโตจนเอาชนะโม่หลินได้แล้ว งั้นอีกไม่นาน ลู่ฝานคงกลายเป็นอันดับหนึ่งของเมืองเจียงหลิน

เมื่อลู่เฮ่าหราน ลู่หาวรู้ข่าวนี้ รีบมาหาลู่ฝานทันที

ในสวนหลังบ้าน สายตาลู่เฮ่าหรานจ้องเขม็ง และถามขึ้น

"ลู่ฝาน นายเอาชนะโม่หลินได้จริงเหรอ"

ลู่ฝานพยักหน้าเบาๆ

"เขาไม่ได้บาดเจ็บเหรอ นายไม่ได้เล่นแง่ใช่ไหม"

ลู่หาวถามต่อ

ลู่ฝานพยักหน้า

"นายคนเดียว แค่นายคนเดียวเหรอ"

ลู่ฝานพูดอย่างเหนื่อยใจ "ผมคนเดียว"

หลังจากซักถามความจริงจากลู่ฝาน ลู่เฮ่าหรานและลู่หาวถึงกับสูดหายใจเฮือก

ทันใดนั้น ลู่เฮ่าหรานหัวเราะออกมา "ตอนนี้ฉันจินตนาการสีหน้าคนตระกูลโม่ได้เลย ฮ่าๆ ตระกูลลู่ของเรา มีอัจฉริยะแบบนี้ พวกเขาต้องกลุ้มใจมากแน่ๆ ลู่ฝาน นายพูดความจริงมา นายอยู่ในแดนไหนกันแน่"

ลู่ฝานพูดช้าๆ "ปราณในชั้นสาม"

"ดี!"

ลู่เฮ่าหรานพูดออกมาอย่างตื่นเต้น

"อายุแค่นี้ ผลการฝึกตนขนาดนี้ คิดว่าในเขตตงหวา คงมีไม่กี่คน ตระกูลโชคดีจริงๆ ตระกูลโชคดีจริงๆ!"

ลู่หาวตกใจก่อน จากนั้นยิ้มแล้วพยักหน้า

ทุกครั้งที่ลู่ฝานฝึกกลับมา จะทำให้เขาตกใจตลอด ลู่หาวหวังว่าการตกใจแบบนี้ จะมีต่อไปเรื่อยๆ เขารอวันที่ลู่ฝานกลายเป็นคนใหญ่คนโต