เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 742

ลู่ฝานพูดว่า “พลเอกเฟิง ฉันพูดแบบนี้ละกัน ฉันไม่อยากเปิดเผยตัวตนของตัวเอง ดังนั้นพลเอกเฟิงช่วยเราจัดการผู้เฝ้าเมืองซ่งละกัน ฉันหวังว่าช่วงนี้จะไม่มีใครมารบกวนเราอีก นายเข้าใจไหม”

พลเอกเฟิงกล้าไม่เข้าใจที่ลู่ฝานพูดเหรอ เขาพยักหน้าเบาๆ แล้วพูดว่า “ผมเข้าใจแล้ว งั้นผมขอตัวก่อน หลังเสร็จเรื่องผมจะแจ้งข่าวท่านผู้ตรวจการนะครับ”

พูดจบ พลเอกเฟิงไม่อยากอยู่ที่นี่ต่อ รีบออกไปอย่างรวดเร็ว

ลู่ฝานมองหลังพลเอกเฟิง รั้งศิษย์พี่หานเฟิงเอาไว้ แล้วส่ายหน้าเบาๆ

หลังจากพวกเขาออกไป หานเฟิงนั่งลงบนพื้น ถูหน้าอกตัวเองอย่างแรง “เจ็บมาก ศิษย์น้องลู่ฝาน นายจะให้เขาจัดการผู้เฝ้าเมืองซ่งจริงเหรอ ฉันว่าเชื่อไม่ได้ ไม่แน่กลับไปเขาอาจปล่อยผู้เฝ้าเมืองซ่งไปก็ได้”

ลู่ฝานพูดว่า “ไม่หรอก ผมว่าผู้เฝ้าเมืองซ่งต้องทรมานเพราะเขาแน่นอน”

ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ คิดถึงตอนที่นักบู๊พวกนั้นแอบลงมือกับผู้เฝ้าเมืองซ่งเมื่อครู่

เห็นลู่ฝานแน่ใจขนาดนี้ หานเฟิงจึงไม่พูดอะไรมาก

เป็นหลิงเหยาที่ยืนอยู่ด้านหลังลู่ฝาน เธอดึงเสื้อลู่ฝานเบาๆ แล้วพูดว่า “ลู่ฝาน นายเป็นผู้ตรวจการชั้นกลางแล้วเหรอ นายทำได้ยังไง”

แววตาเลื่อมใสของหลิงเหยา เหมือนจะมีประกายออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง

จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกประสบความสำเร็จ เขายิ้มแล้วพูดว่า “เป็นประสบการณ์ที่ยาวนาน ไว้ฉันค่อยๆ เล่าให้เธอฟัง”

หลิงเหยาพยักหน้าหงึกๆ แล้วตอบรับ

ลู่ฝานหันมามองผู้ชายอีกคนที่อยู่บนพื้น “โอเค ต่อไปเราจะถามไอ้คนนี้ สำนักชุดแดงคืออะไรกันแน่”