เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 804

หานเฟิงเตรียมโผล่หน้าออกไป แต่ขณะนั้นเขาเห็นศิษย์น้องลู่ฝานหัวเราะขึ้นมา

ยกยิ้มมุมปากซ้าย หรี่ตาลงเล็กน้อย ดีดนิ้วมือสองสามทีอย่างไม่รู้ตัว

หานเฟิงเคยเห็นรอยยิ้มแบบนี้ของศิษย์น้องลู่ฝาน ทุกครั้งที่ศิษย์น้องลู่ฝานคิดร้าย หรือมองออกว่าคนอื่นคิดร้าย มักจะยิ้มแบบนี้

อย่าบอกนะว่าศิษย์น้องลู่ฝานมองออกแล้ว

ลู่ฝานมองออกอยู่แล้ว แม้ตอนสุ่ยเชียนโหรวพูดจะตั้งใจทำแววตาล่องลอย ไม่สามารถสบตาได้ แต่ลู่ฝานฟังความเปลี่ยนแปลงในน้ำเสียงของอีกฝ่ายออก

ลู่ฝานยกมือให้สุ่ยเชียนโหรวแล้วพูดว่า “แบบนี้ยิ่งดี งั้นผมช่วยเธอปลดผนึก”

มุมปากสุ่ยเชียนโหรวมีรอยยิ้มทันที ลู่ฝานเห็นอย่างชัดเจน

ทันใดนั้น เงาของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรปรากฏบนฝ่ามือลู่ฝาน ปราณชี่ในตัวโดนเจดีย์เสวียนเก้ามังกรดูดไปครึ่งหนึ่ง กลายเป็นเข็มเล่มบาง พุ่งออกไปจากฝ่ามือเขา

ชิ้ง!

เสียงดังชัดเจน เหมือนเข็มที่ก่อตัวจากปราณชี่เล่มนั้น แทงถูกของแข็งบางอย่าง หลังจากนั้นที่ว่างด้านหน้าสุ่ยเชียนโหรวเริ่มแกว่งไปมา

แสงค่ายกลเลือนรางลึกลับปรากฏขึ้น จากนั้นทลายลงอย่างรวดเร็ว ลู่ฝานมองค่ายกลที่พังลงก็แอบตกใจ นี่เป็นค่ายกลของยอดฝีมือระดับอริยปราชญ์งั้นเหรอ

ถ้าให้เขาเป็นคนวาด เดือนนึงก็คงไม่เสร็จ!

ตอนค่ายกลพังจนถึงส่วนสุดท้าย พลังมหาศาลระเบิดออกมา

ลู่ฝานรู้สึกถึงแรงดัน ผลักเขาออกไปไกล ส่วนสุ่ยเชียนโหรวร้องออกมาอย่างเจ็บปวด แล้วทรุดลงกับพื้น

เสียงแตกดังขึ้น พื้นเป็นรอยร้าว ทรายละเอียดไหลลงมาจากตัวสุ่ยเชียนโหรว พลังรุนแรง ทำให้หินบนพื้นกลายเป็นผุยผง