เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 805

ลู่ฝานไม่สนใจเรื่องพวกนี้ เพราะผลแบบนี้ คือสิ่งที่เขาต้องการ เขายื่นมือไปหาสุ่ยเชียนโหรวแล้วพูดว่า “คุณหนูสุ่ยเชียนโหรว เอาวิชาหนึ่งเดียวแดนไกลโพ้นมาได้หรือยัง”

สีหน้าสุ่ยเชียนโหรวเปลี่ยนไป เดิมทีเธอไม่คิดจะให้ลู่ฝาน รอปลดผนึกได้ เธอก็จะหนีทันที

ส่วนเรื่องสัญญาเหรอ หึหึ หงส์จะสนใจคำสัญญาของไก่ป่าเหรอ

แต่ตอนนี้ เรื่องราวกลับตาลปัตร

หงส์อย่างเธอบินไม่ได้แล้ว อีกทั้งขนยังร่วงจนหมด ไม่มีอะไรเลย ใครก็สามารถมาเหยียบได้

อะไรที่เรียกว่าหงส์ที่ขนร่วง ยังสู้ไก่ไม่ได้ เธอคิดจะเบี้ยว แต่อีกฝ่ายจะให้เธอเบี้ยวไหม เธอหนีได้ไหม

สุ่ยเชียนโหรวจนปัญญาจริงๆ เธอกัดฟันเอาวิชาหนึ่งเดียวแดนไกลโพ้นออกมาจากป้ายหยก

ลู่ฝานรับมานิ่งๆ

นี่เป็นหนังสือเก่าโบราณ กลิ่นความเก่าลอยออกมาจากหนังสือ

เมื่อเปิดหน้าแรก สิ่งที่ปรากฏในสายตา คืออักษรขนาดใหญ่คำว่าแดนไกลโพ้น

หลังจากนั้น เงาและแสงกระบี่เป็นแถบ พุ่งเข้ามาในหัวลู่ฝาน ราวกับในหัวของเขากลายเป็นสถานที่ต่อสู้ในที่รกร้างว่างเปล่า คนมากมายไล่ฆ่าฟันกันอยู่ในนั้น

“ผู้ที่อยู่แดนไกลโพ้น จิตใจอยู่ใต้หล้า เท้าเหยียบแม่น้ำ ใช้ใจสัมผัสสรรพสิ่ง ใช้สรรพสิ่งดับจิตใจ ร่างกายคงอยู่ มีความคิด แม้หมื่นคนประจันหน้า แต่ใจอยู่ที่รกร้างว่างเปล่า เพื่อแดนไกลโพ้น......”

ในหัวของลู่ฝานมีคำพูดออกมา คำพูดแต่ละคำเหมือนวิชากระแทกบนตัวเขา

ทันใดนั้น ลู่ฝานเก็บม้วนหนังสือ ตอนนี้ไม่ใช่โอกาสดีที่เขาจะฝึกฝน

ลู่ฝานสูดหายใจลึก ลู่ฝานมั่นใจได้ว่านี่คือของจริง

ตั้งแต่ไม่มีวิชา แค่เขามองแวบเดียว ก็สามารถสัมผัสได้ถึงสิ่งเล็กน้อยของตัวเอง

วิชาระดับฟ้า นี่คือวิชาระดับฟ้าในตำนาน

วิชาที่คนตั้งเท่าไรใฝ่ฝันหา ตอนนี้อยู่ในเข็มขัดของเขา ความรู้สึกนี้มันดีจริงๆ!