เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 814

ลู่ฝานยืนถือกระบี่อยู่ข้างนอกประตูคณะหยินหยาง ความอาฆาตพลุ่งพล่าน

เสียงคำรามดังก้องไปทั่วคณะหยินหยาง วิทยายุทธของลู่ฝานในตอนนี้ แค่คำรามครั้งเดียวก็ดังสนั่นไปทั่วแล้ว

นักเรียนคณะหยินหยางพุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว หลังจากเห็นว่าคนที่ถือกระบี่คือลู่ฝาน นักเรียนพวกนี้หน้าเปลี่ยนสีทันที

บางคนสีหน้าโมโห บางคนสีหน้าหวาดกลัว คนส่วนใหญ่พากันตัวสั่นงันงก

สำหรับนักเรียนทั่วไปแบบนี้ ชื่อของลู่ฝาน คงบรรยายได้เพียงคำว่าประดุจอสนีบาตกัมปนาทก้องหู

เหมือนนักเรียนสองสามคนเมื่อกี้ ที่พูดว่าจะไปฆ่าที่คณะหนึ่งเดียว พอเห็นลู่ฝานจริงๆ ต่างมีสีหน้าหวาดกลัว ไม่กล้าเดินเข้ามาแม้แต่ก้าวเดียว

เรื่องบางเรื่องพูดลับหลังได้ แต่เมื่อเรื่องเกิดขึ้นจริง จะมีสักกี่คนที่กล้าก้าวออกมา

อย่างเช่นลู่ฝานที่ยืนอยู่ตรงนี้ นักเรียนคณะหยินหยางเยอะขนาดนี้ ในระยะสามสิบเมตรไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ลู่ฝานสักคน ทำเพียงมองจากไกลๆ

ลู่ฝานกวาดตามองคนพวกนี้ ไม่มีใครคุ้นหน้าสักคน เอี๋ยนชิงก็ไม่อยู่ในนี้

ขณะนั้นศิษย์พี่หานเฟิงตะโกนว่า “ไอ้ขี้ขลาดเอี๋ยนชิง ยังไม่รีบไสหัวออกมารับความตายอีก หดหัวอยู่ข้างในทำไม”

ศิษย์พี่หานเฟิงตะโกนด่าเสียงดัง ทำให้ศิษย์คณะหยินหยางโกรธไม่น้อย

แต่พวกเขายังไม่ทันด่ากลับ ก็เห็นแสงทองในพลังห้าธาตุ สว่างขึ้นบนตัวหานเฟิง หลังจากนั้นเสียงระเบิดของโลหะดังขึ้นมา

“ไอ้กระจอกเอี๋ยนชิง!”

แม้คำพูดหยาบโลน แต่วิทยายุทธนั้นแท้จริง

พละกำลังแดนปราณชีวิต ไม่มีทางเป็นของปลอม เมื่อพลังปราณของหานเฟิงถูกใช้ออกมา นักเรียนคณะหยินหยางทุกคนทำได้เพียงอ้าปากค้าง