เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 815

ตอนนี้ที่ห้องฝึกวิชาอันเงียบเหงาห้องหนึ่งในคณะหยินหยาง

เอี๋ยนชิงค่อยๆ ลืมตาขึ้น เขาได้ยินความเคลื่อนไหวด้านนอกเบาๆ เขาได้ยินคนกำลังตะโกนเรียกชื่อเขา

แสงสีเขียวบนแขนกะพริบ ตอนนี้เอี๋ยนชิงดูประหลาดเล็กน้อย

หน้าข้างหนึ่งเป็นสีแดง ส่วนอีกข้างเป็นสีเขียว

เขาเหมือนคนโดนพิษเข้ากระดูก กำลังจะตาย ออร่าความตายแผ่ออกมาทั้งตัว

ปัง ปัง เสียงเคาะประตูดังขึ้นด้านนอก

เอี๋ยนชิงขมวดคิ้วเบาๆ เขาสั่งว่าถ้าไม่มีเรื่องด่วน ห้ามรบกวนการฝึกฝนของเขา

ตอนนี้มีคนเคาะประตูห้องฝึกวิชาของเขา เห็นได้ชัดว่าเกิดเรื่องด่วนมาก

ในคณะหยินหยาง ไม่น่าจะเกิดเหตุการณ์ที่ถึงขนาดต้องรบกวนการฝึกวิชาของเขา งั้นคำอธิบายเดียวก็คือ มีคนบุกมาหาคณะหยินหยางถึงที่

ใครกันนะ

เอี๋ยนชิงหัวเราะเบาๆ ไม่ต้องใช้สมองคิดก็รู้ นอกจากพวกบ้าคณะหนึ่งเดียว จะเป็นใครได้อีก

นับวันดูแล้ว ลู่ฝานน่าจะกลับมาแล้ว

แววตาเอี๋ยนชิงวูบไหว การแพ้ให้ลู่ฝาน คือความอับอายใหญ่หลวง ตั้งแต่เขามีชีวิตอยู่มาถึงทุกวันนี้ ต้องใช้เลือดล้างความอับอายนี้เท่านั้น

หลังจากสิ้นสุดการต่อสู้จัดอันดับของสถาบันครั้งที่แล้ว ลู่ฝานก็ออกไปจากสถาบันสอนวิชาบู๊ ลากลับบ้าน ทำให้เขาไม่สามารถเชิญต่อสู้ หลังจากฟื้นฟูพละกำลังกลับมา จนถึงตอนนี้เขายังพะวงอยู่ในใจ

วันนี้ลู่ฝานกล้ามาถึงคณะหยินหยาง เหอะๆ ดี ดีมาก ในเมื่อมาแล้วก็ไม่ต้องกลับไปอีก

เขาสะบัดมือ ประตูห้องฝึกวิชาเปิดออก