เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 832

“เมืองเล็กๆ หยางหลิวสุ่ย กลิ่นหอมของหลิวสีเข้มยิ่งเบาบาง ร้องบทเพลงเศร้าจบคะนึงหา ชื่อบทเศร้าแต่ใบหน้าแดงระเรื่อ เมื่อจุดโคมไฟ ความรู้สึกยิ่งมากขึ้น หลังแยกจากกันยังไงก็มีโอกาสพบเจอ ราตรีภิรมย์ไร้ซึ่งทางเลือกเหมือนปลายฤดูใบไม้ผลิ เหลือเพียงดอกไม้ร่วงลงบนอาคารว่างเปล่า”

บทกลอนหนึ่งบท ข้อความหนึ่งบท คือทุกสิ่งบนป้ายศิลาเทพฝน

ไม่จำเป็นต้องมอง ตัวอักษรพวกนี้เข้าไปในหัวลู่ฝานทั้งหมด

สิ่งที่เหมือนกันคือ ประโยค “มีชีวิตใช่ว่าจะสุขเสมอไป ตายใช่ว่าจะทรมานเสมอไป” ลอยวนไม่หยุด

แสงสีฟ้าทะลักเข้ามาในตัวลู่ฝาน เหมือนน้ำฝนชำระล้างทุกอย่าง กวาดปราณชี่ในตัวลู่ฝานอย่างรวดเร็ว

ตอนนี้สติของลู่ฝานใกล้หายไปแล้ว ขณะนั้นสิ่งที่เจดีย์เสวียนเก้ามังกรให้เขาเตรียมเอาไว้ ได้ใช้ประโยชน์จริงแล้ว

ลูกแก้วว่างเปล่าในมือเขามีแสงสว่างขึ้น ดูดแสงสีฟ้าที่เข้ามาในตัวลู่ฝานอย่างรวดเร็ว ลายมังกรที่เลื้อยบนตัวลู่ฝาน นำพลังส่วนหนึ่งถ่ายโอนไปยังลูกแก้วมังกรในมือลู่ฝาน

ลูกแก้วสองลูกส่องแสงระยิบระยับ ช่วยลู่ฝานบรรเทาแรงกดดัน

ปราณชี่ในร่างกายเริ่มต่อต้าน กันไม่ให้แสงสีฟ้าเข้ามาอย่างสุดชีวิต

ตอนนี้ในหัวลู่ฝาน เสียงค่อยๆ หายไป

ถูกแทนที่ด้วยฝนตกหนัก

ฝนตกในร่างกายลู่ฝาน ตกในใจลู่ฝาน แค่ครู่เดียว ลู่ฝานรู้สึกเย็นถึงกระดูก ไม่ใช่ความเย็นของน้ำแข็ง แล้วก็ไม่ใช่ความเย็นเข้ากระดูกเหมือนสายลมยามค่ำคืน แต่เป็นความเย็นของฝนตกปรอยๆ อย่างยาวนาน

ในที่สุดแสงสีฟ้าหายไป ลู่ฝานว่างเปล่าทั้งตัว หลังจากนั้นล้มลงไปบนพื้นน้ำ

ลูกแก้วสองลูกในมือหายไปเอง มันเข้าไปในตัวลู่ฝาน