เข้าสู่ระบบผ่าน

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 833

คนสิบกว่าคนเดินออกมาจากในห้องที่สร้างจากหิน พวกเขาพูดคุยกันว่าจะแบ่งของบนตัวลู่ฝานกันยังไง ไม่สนใจความรู้สึกของลู่ฝานเลยสักนิด

ลู่ฝานฝืนเงยหน้าขึ้นมา เขาเห็นหญิงชายแตกต่างกันเดินออกมา

คนพวกนี้กับพวกซูบผอมที่เพิ่งเจอข้างนอก แตกต่างราวฟ้ากับเหว

แม้พวกเขาดูทุเรศทุรังเหมือนกัน แต่ดูมีชีวิตชีวา ดวงตาเป็นประกาย

“เดี๋ยวให้ฉันดูก่อน ฮ่าๆ นี่ลู่ฝานไม่ใช่เหรอ ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่ ฟ้ามีตาจริงๆ ทำให้ฉันรอจนได้เจอนาย”

เสียงหนึ่งดังขึ้น ลู่ฝานจิตใจวูบไหว

เขาคุ้นหูเสียงนี้ ต้องเคยได้ยินจากที่ไหนแน่นอน

เมื่อมองอย่างละเอียด เมื่อเห็นใบหน้าคนคนนี้ ลู่ฝานนึกออกทันที

“ลั่วหยู่ ลั่วหยู่คณะบังเหิน!”

ลู่ฝานพูดออกมาเบาๆ

ลั่วหยู่ผลักทุกคนออก นั่งยองข้างหน้าลู่ฝาน ได้ยินคำพูดของลู่ฝาน ลั่วหยู่ยิ้มแล้วพูดออกมา “คิดไม่ถึงว่านายยังจำฉันได้ ฉันนึกว่าคนข้างนอกลืมฉันไปหมดแล้ว”

“ลู่ฝาน ลู่ฝานไหน ใช่ลู่ฝานที่สมควรตายไหม”

มีคนหนึ่งพุ่งเข้ามา ลู่ฝานจำเสียงนี้ได้ทันที

“จ้าวซวี่!”

จ้าวซวี่พุ่งเข้ามาแบบเปลือยท่อนบน ไม่รู้เขาพบกับความลำบากอะไรที่นี่บ้าง ผู้ฝึกชี่ผู้ยิ่งใหญ่ ตอนนี้เหมือนนักบู๊ที่ผ่านสนามรบมาเป็นร้อย แผลเป็นเต็มตัวไปหมด

เมื่อเห็นว่าคนที่นอนอยู่บนพื้นคือลู่ฝาน ใบหน้าจ้าวซวี่บิดเบี้ยวทันที

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า