เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 838

ที่นี่ไม่มีดวงอาทิตย์ดวงจันทร์ ไม่รู้วันเวลา

ลู่ฝานรู้สึกเหมือนตัวเองนอนอยู่นาน ในที่สุดก็มีแรงขึ้นมาเล็กน้อย

ลู่ฝานฝืนลุกขึ้นมานั่ง ลู่ฝานเก็บกระบี่หนักไร้คมลงไปในเข็มขัด

หลังจากที่เปิดเข็มขัดไม่ได้ ตอนทดสอบที่เกาะผนึกวิญญาณ ลู่ฝานเริ่มมีไหวพริบ เหลือปราณชี่ไว้ในเข็มขัดตลอดเวลา ใช้ค่ายกลเก็บรักษาเอาไว้

เรื่องพวกนี้สำเร็จเพราะได้ความช่วยเหลือจากไอ้เก้า ลู่ฝานเสียวัสดุไปไม่น้อยเลย

แต่ผลที่ได้ชัดเจนมาก ไม่มีเหตุการณ์ที่เปิดเข็มขัดไม่ได้ เพราะปราณชี่โดนผนึกอีกแล้ว

ลู่ฝานยื่นมือลงไปหยิบยาเม็ดออกมา เขาระมัดระวังมาก หยิบพลางมองรอบๆ อย่างหวาดระแวง

เมื่อเอาออกมาก็กรอกยาเม็ดใส่ปากทันที

“สบาย!”

ลู่ฝานพูดเบาๆ

ยาเม็ดลงไปในท้อง ฤทธิ์ยาร้อนแรงแผ่ซ่านในตัว

แม้ยังไม่สามารถกำจัดพลังสีฟ้าออกไปได้ แต่อย่าน้อยเส้นลมปราณและกระดูกของเขาเริ่มกลับมามีพลังแล้ว

“สิ่งบ้าบอนี่น่าหงุดหงิดจริงๆ มันเอาแต่ผนึกปราณชี่ของฉัน มันมีประโยชน์อะไร”

ลู่ฝานพูดพึมพำ

เมื่อพูดถึงตรงนี้ เสียงของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรเบาลง

เห็นได้ชัดว่าการข่มขู่ของอาจารย์หวูเฉินมีผลกับมันมาก เมื่อพูดถึงอาจารย์ เสียงเจดีย์เสวียนเก้ามังกรสั่นขึ้นมาทันที

ลู่ฝานไม่ได้ถามอะไรมาก เขารู้ว่าตัวเองมีศักยภาพ แต่ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองถึงขั้นที่เป็นหนึ่งเดียวในใต้หล้า

ก่อนหน้านี้ลู่ฝานรู้ว่าเส้นทางการฝึกฝน โอกาสคือสิ่งสำคัญ แต่สิ่งสำคัญกว่านั้นคือจิตใจที่ยืนหยัดและไม่ยอมแพ้ของตัวเอง

คิดดูว่าถ้าเขาละทิ้งการฝึกฝนไปตั้งแต่แรก เขาจะเจออาจารย์หวูเฉินไหม

คงโดนตระกูลโยนไปอยู่สถานที่ธรรมดาๆ เป็นผู้จัดการ ใช้ชีวิตแบบโง่เขลาไปทั้งชีวิต

ลู่ฝานไม่ได้ถามต่อ หลังจากรู้ว่าของสีฟ้าในตัวอาจเป็นของดี ลู่ฝานก็ไม่รีบกำจัดมันออกแล้ว