เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 839

สิ่งที่ลู่ฝานอยากทำตอนนี้ คือทำให้ปราณชี่ของตัวเองเคลื่อนไหวได้ก่อน

เมื่อไม่มีปราณชี่ พละกำลังของเขาจะลดลงไปมาก โดยเฉพาะที่แบบนี้ ไม่ได้ปลอดภัยเท่าไร ลั่วหยู่กับจ้าวซวี่อยากฆ่าเขาตั้งนานแล้ว

แม้ตอนนี้ไม่มีเรื่องอะไร แต่ไม่ได้หมายความว่าต่อไปจะไม่มี

ลู่ฝานไม่มีความคิดที่จะเอาชีวิตไปยึดติดกับดวง สิ่งที่ต้องรีบทำตอนนี้คือฟื้นฟูการควบคุมปราณชี่ อย่างน้อยต้องให้มันออกมาจากตันเถียน

ครุ่นคิดครู่หนึ่ง ลู่ฝานเริ่มกินยาทีละขวด

นี่เป็นวิธีที่โง่เขลา ในเมื่อไม่สามารถสั่งการปราณชี่ในตันเถียนได้ เขาจำเป็นต้องใช้ฤทธิ์ยาเปิดทาง

ถึงแม้เมื่อฤทธิ์ยาพวกนี้เขาไปในตัวเขาแล้วจะโดนดูดซึมทันทีก็ตาม แต่ยังไงก็ยังมีส่วนหนึ่งที่ต้องทำช้าๆ ค่อยเก็บสะสมไว้ทีละนิด เรียกได้ว่าเป็นพลังที่ไม่อ่อนแอเลย ช่วยให้เขาทำได้หลายอย่าง

ลู่ฝานสะสมยาเม็ดเอาไว้มากพอ สมุนไพรก็ไม่น้อย ตอนนี้เอามาใช้แบบฟุ่มเฟือย ก็ไม่ได้ปวดใจเท่าไร

แต่ขณะที่เขากำลังกินอย่างมีความสุข มีสายลมพัดเข้ามา

ลู่ฝานตกใจ จากนั้นยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “มาแล้วก็ออกมาสิ ทำไมต้องทำลับๆ ล่อๆ ด้วย”

เงาหนึ่งปรากฏตรงหน้าลู่ฝาน เป็นผู้หญิงที่ยืนกับพวกเฮียสงเมื่อครู่

ผู้หญิงคนนี้กล้ามเนื้องดงามแข็งแรง เสื้อผ้าขาดเล็กน้อย แต่ไม่สามารถบดบังความงามได้

ลู่ฝานเลิกคิ้วขึ้น หลังจากอยู่กับศิษย์พี่หานเฟิงมานาน เขาไวต่อคำศัพท์อะไรแบบนี้มาก

เหมือนมู่หนีนึกอะไรได้ เธอหัวเราะแล้วพูดว่า “นายเข้าใจผิดแล้ว รับใช้ที่ฉันบอกคือฉันสามารถหาที่อยู่ให้นายได้ มีน้ำสะอาด รวมไปถึงอาหารที่สามารถทานได้ นายเอาแต่นอนอยู่ที่นี่ก็ไม่มีประโยชน์ นายอาจรับรู้ได้ว่าหินโสโครกพวกนี้ มีพลังดูดซับอย่างรุนแรง ฝึกฝนบนนี้เป็นเรื่องทรมานมาก มันจะดูดซับพลังมากมายของนายไปจนหมด ฉันจะหาหินที่มีพลังดูดซับไม่มากให้นาย แน่นอนว่าการรับใช้ที่นายหมายถึง ฉันก็ทำให้นายได้เหมือนกัน แค่นายเอายามาแลกกับฉันเยอะขึ้นนิดหน่อย”

พูดพลาง มู่หนีทำท่ายั่วยวน ทำให้เสื้อผ้าที่เหลืออยู่ไม่เยอะของตัวเอง ไหลลงมาข้างล่างจนเห็นส่วนที่อยู่ใต้ร่มผ้า

ลู่ฝานมองจนตาค้าง ดูมีอะไรจริงๆ

ลู่ฝานกระแอมเบาๆ สองครั้ง “ดูเหมือนเป็นธุรกิจที่ไม่เลว งั้นโอเค ส่วนการรับใช้อย่างหลังปล่อยมันไปเถอะ ทางที่ดีเธออย่าแตะต้องฉัน เธอน่าจะเห็นจุดจบแล้ว”

รอยยิ้มสดใสปรากฏบนใบหน้ามู่หนี