เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 866

ศิษย์พี่หานเฟิงยังเลือกนักเรียนอยู่ที่ตีนเขา

“เป็นคนคณะหนึ่งเดียว พวกนายต้องสู้แบบมีสไตล์ สู้แบบมีระดับ สู้แบบทรงพลัง ต้องชนะเท่านั้น ห้ามแพ้ เหมือนศิษย์น้องลู่ฝานของฉัน เหมือนยืนตรงนั้น คือเขาลูกหนึ่ง เมื่อดึงกระบี่ออกมา คือท้องทะเล”

หานเฟิงสะบัดมือตะโกนออกมา

คนที่โดนเขาเลือกออกมา มีใบหน้าเคร่งขรึม สำหรับพวกเขาแล้ว ศิษย์พี่หานเฟิงก็เป็นหนึ่งคนที่เป็นตำนาน

ตอนนี้มีใครในสถาบันสอนวิชาบู๊ไม่รู้จักฉายา “กระบี่ดุด่าหานเฟิง” บ้างล่ะ

เรียกได้ว่าตอนนี้ชื่อเสียงของหานเฟิง ในสถาบันสอนวิชาบู๊ ไม่ด้อยไปกว่าลู่ฝาน อีกทั้งถ้าพูดถึงชื่อเสียงด้านชั่วร้าย หานเฟิงยังเหนือกว่าด้วย

ทุกครั้งที่คนคณะอื่นพูดถึงชื่อหานเฟิง จะรู้สึกเหมือนกินหนูตายอย่างไรอย่างนั้น

“ศิษย์พี่หานเฟิง มีคนมา!”

นักเรียนคนหนึ่งตะโกนเสียงดัง

ทุกคนหันไปมอง เห็นกลุ่มคนเดินเข้ามาช้าๆ

หานเฟิงมองคนพวกนั้น ลูบคางแล้วพูดว่า “มาท้าประลองเร็วขนาดนี้เลยเหรอ ไม่ถุกต้องนะ ยังไม่ยืนยันการคัดเลือกคนเลย ยังไม่ได้เริ่มอย่างเป็นทางการด้วย”

หานเฟิงพูดพึมพำเบาๆ มองคนพวกนั้นจากไกลๆ

เพียงแวบเดียว หานเฟิงเห็นเงาของเฉียวเซวียน

ช่วยไม่ได้ เฉียวเซวียนจำง่ายมาก ตัวสูง แถมตัวก็ใหญ่ ดึงดูดสายตาเป็นที่สุด

แต่แค่เขาไม่เพียงพอทำให้หานเฟิงตกใจหรอก ข้างๆ เขายังมีคนที่คุ้นเคย

พวกเสวียนเฟิง หลัวตาน หมิงจูและอี้ไป๋

เหมือนคนที่เป็นผู้นำของแต่ละคณะล้วนมากันแล้ว

หานเฟิงเดินลงจากหอคอย กลุ่มคนหลีกทางให้อัตโนมัติ รีบเดินไปข้างหน้า มีนักเรียนคณะหนึ่งเดียวเดินตามหลัง

ยังไม่ทันเดินเข้าไปใกล้ เฉียวเซวียนพูดเสียงดังว่า “ไม่เจอกันนานเลยนะหานเฟิง วิทยายุทธของนายก้าวหน้าขึ้นไหม”