เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 865

อาจารย์เต้ากวงพูดด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้า “งั้นให้หานเฟิงทำเถอะ จากนิสัยของเขา ต้องรักษาชื่อเสียงอันดับหนึ่งได้แน่นอน”

ขณะกำลังพูด ประตูห้องครัวเปิดออก เจ้าดำมีท่าทีดูหมิ่น ถีบสิบสามออกมาจากห้องครัว

สีหน้าสิบสามกระอักกระอ่วนเล็กน้อย เห็นอาจารย์เต้ากวงและคนอื่นกำลังมองตัวเอง เขายิ้มบางๆ หลังจากนั้นยืนอย่างนอบน้อมอยู่ข้างๆ

อาจารย์เต้ากวงมองสิบสามแล้วพูดเบาๆ ว่า “สิบสามคนนี้น่าสนใจนะ มาคณะหนึ่งเดียวได้ครึ่งปีแล้ว พูดกับฉันไม่ถึงสิบคำ”

ศิษย์พี่ใหญ่พูดว่า “เขาเป็นคนซื่อๆ ให้ทำอาหารก็ทำ ให้กวาดบ้านก็กวาด อีกทั้งผ่านไปครึ่งปีแล้ว ศิษย์น้องลู่ฝานยังไม่กลับมา เขายังรอศิษย์น้องลู่ฝานอยู่ที่นี่อย่างซื่อสัตย์ ถือว่ามีความภักดีใช้ได้เลย”

อาจารย์เต้ากวงพยักหน้าพูดว่า “อืม หาเวลาให้สิบสามเป็นนักเรียนคณะหนึ่งเดียวของเราเถอะ มาเป็นครึ่งปีแล้ว ยังไงก็ต้องเรียนอะไรสักหน่อย เอาแต่เรียนทำอาหารกับเจ้าดำ ไม่เหมาะสม” ฉู่สิงกับฉู่เทียนพยักหน้าเบาๆ สนับสนุนการตัดสินใจของอาจารย์เต้ากวง

ขณะกำลังพูด อีกคนหนึ่งเดินออกมาจากห้อง ใบหน้าเย็นชาและเย่อหยิ่ง

แต่บนตัวเธอ กลับสวมเสื้อผ้าลินินแสนธรรมดา ถือไม้กวาดในมือ แขวนมีดผ่าฟืนอยู่ที่เอว

คนคนนี้คือคุณสุ่ยเชียนโหรว

เวลาเกือบครึ่งปี เหมือนเธอหลุดพ้นจากความหรูหราได้สำเร็จ จากหงส์กลายเป็นไก่อย่างแท้จริง

เมื่อเห็นอาจารย์เต้ากวง สุ่ยเชียนโหรวกัดฟันพูดว่า “คุณจะให้ฉันทำถึงเมื่อไร”

อาจารย์เต้ากวงหรี่ตาลง พูดอย่างราบเรียบว่า “ทำจนกว่างานจะเสร็จ”

ฉู่เทียน ฉู่สิงและศิษย์พี่ใหญ่ไม่พูดอะไร แค่ยิ้มแล้วมองอยู่ข้างๆ

สุ่ยเชียนโหรวแผดเสียงดังว่า “ฉันเป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลสุ่ยนะ”

อาจารย์เต้ากวงพยักหน้าพูดว่า “ฉันรู้ เธอพูดหลายร้อยรอบแล้ว ไปสิคุณหนูใหญ่ตระกูลสุ่ย หน้าที่วันนี้คือกวาดเขาเหมือนเดิม กวาดเขาสะอาดเมื่อไร ฉันจะปลดผนึกให้เธอตอนนั้น ให้เธอฟื้นฟูพลัง กลับมาตอนเย็นอย่าลืมเอาฟืนกลับมาเยอะๆ ด้วย”

สุ่ยเชียนโหรวกัดฟันกรอด เดินฟึดฟัดออกไปด้วยความโมโห

ศิษย์พี่ฉู่เทียนพูดว่า “เฮ้อ ได้ยินบทสนทนาแบบนี้ทุกวัน ผมรู้สึกหงุดหงิดแล้ว”