เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 869

“แดนปราณนอกขั้นสูงสุด!”

หานเฟิงพูดด้วยความตกใจ

ฉู่สิงตกใจจนคางจะหลุดลงมา นี่ต้องกินยาทิพย์ยาวิเศษอะไร วิทยายุทธถึงพุ่งสูงถึงระดับนี้

พละกำลังขนาดนี้ เขาสามารถสู้กับเอี๋ยนชิงเมื่อหนึ่งปีก่อนได้เลย!

ใบหน้าอาจารย์เสวียนคงมีรอยยิ้มสดใส

อาจารย์อู๋โฉวที่อยู่ข้างๆ ถามเบาๆ ว่า “เสวียนคง ดูไม่ออกเลยว่าตอนนี้นายสอนศิษย์เป็นแล้ว”

อาจารย์เสวียนคงตอบว่า “คิดไปคิดมา ยังไงก็ต้องทิ้งอะไรไว้บ้าง เป็นความสามารถของตัวอี้ไป๋เอง สิ่งที่ฉันช่วยเขาได้ก็คงเท่านี้แหละ”

อาจารย์เสวียนคงมองแผ่นหลังอี้ไป๋ รอยยิ้มกว้างขึ้นอีก เขารู้สึกกับตัวแล้วว่าอะไรคือการทุ่มสุดกำลังเพื่อสอนศิษย์

มันเป็นความรู้สึกที่จิตใจเต็มไปด้วยความพึงพอใจ ความสงบอย่างหนึ่ง ความหวังอย่างหนึ่ง

ส่วนอี้ไป๋จะแพ้หรือชนะ ตอนนี้มันไม่สำคัญสำหรับเขาแล้ว

ทางด้านนี้ หานเฟิงสะดุ้งแล้วพูดว่า “เตรียมตัวมาตามคาด ศิษย์พี่ พวกพี่ว่าเราจะอดทนได้ไหม”

ฉู่สิงพูดว่า “ทนไม่ได้อยู่แล้ว ศิษย์น้องหานเฟิง งั้นนายไปสู้รอบแรกละกัน”

ศิษย์พี่ฉู่เทียนยิ้มแล้วพูดว่า “ใช่ นายไปสิ ศิษย์น้องหานเฟิง พอดีเลยเราจะได้เห็นความก้าวหน้าของนายในระยะนี้ด้วย”

หานเฟิงมองทั้งสองคนด้วยใบหน้ากลัดกลุ้ม แล้วพูดว่า “นี่เรียกขี่ช้างจับตั๊กแตนไม่ใช่หรือไง ผมว่าแค่โชว์พลังปราณ เขาก็ยอมแพ้แล้ว”

ขณะนั้นอาจารย์เต้ากวงพูดว่า “ฉู่สิง นายไปสู้รอบแรกเถอะ หานเฟิงรอรับมือคนที่เหลือ การต่อสู้ครั้งนี้ไม่ต้องถึงมือนาย”

ฉู่สิงชี้หน้าตัวเองแล้วพูดว่า “ผมเหรอ อาจารย์เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า”

อาจารย์เต้ากวงยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ได้เข้าใจผิด นายนั่นแหละ ตอนนี้หานเฟิงแข็งแกร่งกว่านายแล้ว”

ฉู่สิงอ้าปากค้าง พูดอะไรไม่ออกทันที หานเฟิงพูดด้วยสีหน้าได้ใจ “ศิษย์พี่ฉู่สิง บางเรื่องพี่ไม่ยอมรับก็ไม่ได้นะ”

ฉู่เทียนกับศิษย์พี่ใหญ่มองหานเฟิงอย่างตกใจเล็กน้อย

กลับมานานขนาดนี้ พวกเขายังไม่เคยเห็นหานเฟิงลงมือ ไม่รู้เลยว่าพละกำลังของหานเฟิงเพิ่มขึ้นเยอะขนาดนี้