เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 870

“ฟาดฟันชี่!”

เมื่อกระบี่ฟันลงมา เมฆกระจาย อากาศแยกออก

ฉู่สิงรู้สึกถึงความอันตรายรุนแรงทันที ความแข็งแกร่งของกระบี่นี้ อันตรายถึงชีวิตเขาแล้ว

“กระบี่มังกรหยินหยาง น้ำแข็งหนา!”

ฉู่สิงตวัดท่ากระบี่ หยินหยางปากว้าด้านล่างเท้าคุ้มกันทั้งตัว น้ำแข็งแผ่ขยายเข้ามา แม้แต่เท้าทั้งสองข้างของอี้ไป๋ก็โดนแช่แข็งไปด้วย

แต่อี้ไป๋ไม่ขยับไปไหน ในสายตาของเขามีเพียงกระบี่ มีเพียงกระบี่นี้เท่านั้น

มีเลือดออกตรงมุมปากของฉู่สิง เขาแผดเสียงออกมา

“ทำลาย!”

อักษร 16 ตัวระเบิดพร้อมกัน ตัวทั้งฝ่ายกระเด็นถอยหลัง

อี้ไป๋กระแทกลงบนพื้น กระบี่ทั้งสี่เล่มหล่นลงข้างตัวเขา ปักลึกลงไปในก้อนหิน

ฉู่สิงกุมหน้าอก นอนแผ่อยู่บนพื้น

ทั้งสองคนดิ้นเพื่อที่จะลุกขึ้นมา

แต่สุดท้ายทั้งสองคนก็ลุกขึ้นมาไม่ได้ มีเสียงอึกทึกดังออกมาจากตัวอี้ไป๋ เหมือนเสียงพลังชี่ระเบิด มนตร์ 16 อักษรของฉู่สิง ระเบิดพลังออกมา ทำให้เขาสลบไปเลย

ฉู่สิงมองบาดแผลขนาดใหญ่ตรงอกตัวเอง กัดฟันไม่ได้สลบไป

อาจารย์เต้ากวงขมวดคิ้วพูดว่า “แบกฉู่สิงกลับมาเถอะ”

หานเฟิงกับฉู่เทียนรีบเข้าไป แบกฉู่สิงกลับมา อาจารย์เต้ากวงรีบป้อนยาให้ฉู่สิงหนึ่งเม็ด

อาจารย์เสวียนคงก็รีบให้คนแบกอี้ไป๋กลับมา อาจารย์เสวียนคงพูดช้าๆ ว่า “ฉันว่ารอบนี้นับว่าเสมอกัน”

หานเฟิงพูดว่า “ศิษย์พี่ฉู่สิงคณะฉันชนะแท้ๆ เขายังไม่ได้สลบเลย”

อาจารย์เต้ากวงขัดคำพูดของหานเฟิง พยักหน้าแล้วพูดว่า “งั้นถือว่าเสมอ”

ทันใดนั้น พวกนักเรียนคณะนานา พากันส่งเสียงเชียร์ออกมา ราวกับว่าได้เสมอหนึ่งรอบก็ทำให้พวกเขาพอใจแล้ว

หานเฟิงไม่เข้าใจพวกนักเรียนคณะนานา เขาก็ไม่สามารถสัมผัสได้ด้วยตัวเอง หนึ่งปีมานี้ นักเรียนคณะนานามักจะไม่คิดถึงภาพที่ตอนนั้นเกือบโดนเขาท้าสู้เพียงคนเดียว

วันนี้สู้จนเสมอได้ ไม่ว่าจะเป็นอี้ไป๋ อาจารย์เสวียนคง หรือนักเรียนพวกนี้ ล้วนรู้สึกค่อนข้างพอใจแล้ว