เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 871

การต่อสู้ยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ พลังปราณกระจายไปทั่วลานประลองบู๊

“หานเฟิง ดูไม่ออกเลย ช่วงนี้นายก้าวหน้าขึ้นมากเหรอ”

เสวียนเฟิงพลิกมือใช้กระบวนท่ากระบี่หนึ่งเมตร แสงกระบี่ผ่านไป เกิดรอยแผลเล็กๆ ขึ้นบนตัวหานเฟิง พลังธาตุทองสูงสุดอันแหลมคม ผ่านบาดแผลเข้าไปในตัว ทำลายเส้นลมปราณของหานเฟิงอย่างน้อยหนึ่งเส้นทันที

“นายก็ไม่เลวนิ ให้ตายเถอะ นายก็เข้าสู่วิถีพลังธาตุทองในห้าธาตุเหมือนกันเหรอ แต่นายเทียบกับฉัน ยังห่างชั้นกันอีกเยอะ”

วิชากระบี่ชิงสวรรค์ถูกใช้ออกมา แรงระเบิดรุนแรงกลืนกินทุกอย่าง

หานเฟิงกับเสวียนเฟิงสู้กันแบบไม่ยอมถอยออกจากกัน พื้นดินสั่นสะเทือนไปหมด ลานประลองบู๊งดงามที่กว่าจะซ่อมเสร็จ ตอนนี้โดนพวกเขาสองคนซัดกันจนเป็นหลุม

วิชากระบี่ที่ปล่อยออกมาทุกครั้ง หมายความว่าพื้นจะโดนแยกเป็นรอยแยกลึกรอยใหม่อีก

แค่ผลพวงจากการต่อสู้ของทั้งสองคน ก็สามารถทำได้ถึงขนาดนี้ ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าปราณกระบี่ของทั้งสองคนน่ากลัวขนาดไหน

“ศิษย์น้องหานเฟิง แข็งแกร่งกว่าฉันจริงๆ”

ฉู่สิงรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อย ศิษย์น้องของตัวเองเหนือกว่า ไม่ใช่เรื่องที่น่ามีความสุขสักเท่าไรนัก

ฉู่เทียนกับศิษย์พี่ใหญ่พยักหน้า แล้วพูดว่า “ใช่ ตอนนี้ศิษย์น้องหานเฟิงแข็งแกร่งมาก แต่เสวียนเฟิงก็ไม่ได้ด้อย”

สีหน้าของอาจารย์เต้ากวงแปรเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม

วิธีต่อสู้ของเสวียนเฟิง ทำให้เขาเห็นเงาของเสวียนเจินในตอนนั้น

“หนึ่งกระบี่กวาดกาแล็กซี่!”

“สามกระบี่สะเทือนทั่วทิศ!”

“ร้อยกระบี่ทำลายขุนเขา!”

“หมื่นกระบี่กลายเป็นโลก!”

เสวียนเฟิงใช้กระบวนท่าติดต่อกันสี่กระบวนท่า แต่ละกระบวนท่าโหดเหี้ยม แต่ละกระบี่ถึงชีวิต

เหมือนเขาเป็นหนึ่งเดียวกับพลังธาตุท้องฟ้าดินขั้นสูงสุด แต่ละกระบวนท่าล้วนมีพลานุภาพพุ่งเข้ามาด้านหน้าอย่างไม่มีอะไรขวางได้

กระบี่ฟ้าครามในมือหานเฟิงหายไปแล้ว มีเสียงกระบวนท่ากระบี่ของทั้งสองคนดังขึ้นในอากาศอย่างต่อเนื่อง

การต่อสู้ของพวกเขาสองคน เหนือกว่าระดับของนักเรียนส่วนใหญ่ในที่นี้

กระบี่ยาวในมือเขาส่งเสียงครวญครางเท่านั้น แสงบนตัวเสวียนเฟิง เข้าไปในกระบี่ยาวอย่างรวดเร็ว

หานเฟิงจ้องหน้าเสวียนเฟิงเขม็ง กัดฟันแล้วพูดว่า “เชื่อฉันสิ นายโมโหไม่เท่าฉันหรอก!”

เมื่อพูดเช่นนี้ ลูกตาของหานเฟิงกลายเป็นสีแดงก่ำ ทันใดนั้น เขาเข้าสู่สภาวะบ้าคลั่ง

“ฆ่า!”

ทั้งสองแผดเสียงออกมาพร้อมกัน

คนพุ่งขึ้นมา กระบี่โจมตีออกไป!

จู่ๆ มีหลุมปรากฏขึ้นกลางลานประลองบู๊ ทันใดนั้นรอยร้าวนับไม่ถ้วนเริ่มแผ่ออกไป เหมือนทั้งเขาอวิ๋นสั่นเบาๆ ตามไปด้วย

“แย่แล้ว!”

อาจารย์เต้ากวงกับอาจารย์เสวียนเจิน แผดเสียงเบาๆ ออกมาพร้อมกัน

ต่อมาเงาของทั้งสองคนหายไป