เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 872

กลางลานประลองบู๊ เงาของเสวียนเฟิงกับหานเฟิงปรากฏขึ้นอีกครั้ง แต่กระบี่ของพวกเขา กลับโดนขวางเอาไว้ทั้งหมด

กระบี่ของหานเฟิงร่วงลงบนคอเสวียนเฟิง เหลือแค่นิ้วเดียวจะแทงเข้าไปในคอเสวียนเฟิง แต่กลับโดนนิ้วหนึ่งขวางเอาไว้ ส่วนเจ้าของนิ้วก็คืออาจารย์เสวียนเจิน

กระบี่ของเสวียนเฟิงก็ถูกอาจารย์เต้ากวงกันเอาไว้ กระบี่ของเขาหยุดอยู่ตรงหัวใจของหานเฟิง แค่ใช้แรงนิดเดียว ก็สามารถแทงเข้าไปในหัวใจหานเฟิงได้

เสื้อปราณบนตัวทั้งสองคนแตกออกทั้งหมด ถ้าอาจารย์ทั้งสองคนไม่ขวางไว้ จุดจบคงเจ็บหนักกันทั้งสองฝ่าย

จนกระทั่งตอนนี้ ลานประลองบู๊ด้านล่างเท้า มีผุยผงลอยขึ้นมาหนึ่งชั้น

ที่ที่ทั้งสองคนเข่นฆ่ากัน มีรอยแยกเป็นแนวตรงสองรอย ทุกที่ที่ผ่านไป แตกละเอียดเป็นผุยผง

เสวียนเฟิงพูดอย่างราบเรียบว่า “ดูเหมือนจะเสมออีกแล้ว” หลังจากนั้นจึงเก็บกระบี่ในมือกลับมา

หานเฟิงพูดว่า “ถ้านี่ไม่ใช่การประลอง คนที่ตายเป็นนายแน่นอน”

เมื่อพูดจบ แสงสีแดงในตาหานเฟิงหายไป เขาวางกระบี่ฟ้าครามลง

อาจารย์ทั้งสองคนถอนหายใจอย่างโล่งอกออกมาพร้อมกัน มองหน้ากันแล้วพยักหน้า

หานเฟิงกับเสวียนเฟิงก็เดินกลับมา

หานเฟิงบ่นพึมพำว่า “ไอ้เวร ฉันใช้พลังแห่งสายเลือดแล้ว ยังเกือบแพ้ให้นาย ไอ้หมอนี่กินยาเซียนอะไร ให้ตายเถอะ”

เสวียนเฟิงก็แอบกัดฟัน คิดอยู่ในใจ “ฉันกินยาเซียนไปแล้ว ยังเกือบแพ้ให้เขา ไอ้บ้านี่ เขาฝึกฝนยังไงกันนะ”

รอบที่สองจบลงด้วยการเสมออีกแล้ว

อาจารย์เต้ากวงเดินกลับมา ถอนหายใจเบาๆ แล้วพูดว่า “ดูเหมือนการต่อสู้วันนี้คงไม่ชนะแล้ว”

หานเฟิงพูดเบาๆ ว่า “ทำไมถึงชนะไม่ได้ ยังมีศิษย์พี่ใหญ่กับศิษย์พี่ฉู่เทียนอยู่ กลัวอะไรครับ”

สายตาของฉู่เทียนเอาแต่จ้องไปที่หลัวตานกับเฉียวเซวียน ฉู่เทียนส่ายหน้าเบาๆ แล้วพูดว่า “ฉันจะพยายามเอาชนะให้ได้สักรอบ”

พูดพลาง ฉู่เทียนเดินออกมา ถือดาบยาวไว้ในมือ แม้สายตาราบเรียบ แต่การกระทำของเขา บ่งบอกว่าเขาจะเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่ง