เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 881

อาจารย์เซินถูกัดเล็บ ทันใดนั้นพูดกับเฉียวเซวียนว่า “เฉียวเซวียน นายไปสู้ อย่างน้อยให้ฉันเห็นว่าระดับของเด็กคนนี้เป็นยังไง อย่าโดนจัดการด้วยกระบวนท่าเดียวก็พอ”

อาจารย์เสวียนเจินพูดเสียงดังว่า “เสวียนเฟิง นายก็ไปสู้ด้วย เอาวิชากระบี่ที่แข็งแกร่งที่สุดออกมา”

อาจารย์อู๋โฉวพูดกับหมิงจูว่า “เธอก็ไปสู้ด้วย แต่ระวังหน่อย”

ส่วนอาจารย์ชีหลินกลับรั้งนักเรียนด้านหลังเขาไว้

“พวกนายไม่ต้องเข้าไป เข้าไปก็โดนซัดล้มในพริบตาเท่านั้น”

สีหน้าเคร่งขรึม เฉียวเซวียน เสวียนเฟิง และหมิงจู พากันเดินออกมา

ตอนนี้อี้ไป๋ฟื้นขึ้นมา เมื่อเห็นภาพนี้ เขาจะลุกขึ้นมา แต่โดนอาจารย์เสวียนคงกดตัวลงไป

ทั้งสามคนยืนเป็นรูปไตรภูมิ ล้อมลู่ฝานเอาไว้ตรงกลาง

ลู่ฝานกวาดตามองพวกเขา ยิ้มแล้วพูดว่า “สู้เดี่ยวๆ ไม่ได้ เลยจะเป็นกลุ่มเหรอ”

เฉียวเซวียนพูดว่า “ถ้าเป็นคนอื่น เราไม่ทำแบบนี้หรอก”

เสวียนเฟิงพูดว่า “ลู่ฝาน ถ้านายไม่เอาจริง จะรู้สึกผิดต่อพวกเรามากนะ”

หมิงจูยิ้มแล้วพูดว่า “ลู่ฝาน ถ้านายกล้าลงมือรุนแรงกับฉัน ระวังฉันจะพูดไม่ดีเรื่องนาย ต่อหน้าศิษย์น้องหลิงเหยานะ”

ลู่ฝานยิ้มแหย กระดิกนิ้วให้ทั้งสามคน เพื่อบอกให้พวกเขาเข้ามาได้แล้ว

เสวียนเฟิงขมวดคิ้วพูดว่า “ลู่ฝาน นายไม่คิดจะใช้กระบี่เหรอ”

ลู่ฝานพูดอย่างเฉยเมยว่า “นั่นต้องดูความสามารถของพวกนายแล้วล่ะ”

เมื่อได้ยิน เฉียวเซวียนแผดเสียงออกมา ตัวเสวียนเฟิงกลายเป็นแสงกระบี่ หมิงจูยกมือสะบัดพลังปราณออกมาเป็นแถบ ทั้งสามคนพุ่งเข้ามาพร้อมกัน

แม้ทั้งสามไม่เคยร่วมมือกันมาก่อน แต่เมื่อกระบวนท่าจู่โจมออกไป ดูรู้ใจกันเป็นอย่างมาก ทันใดนั้นตาข่ายฟ้าดินก่อตัวขึ้นรอบๆ ลู่ฝาน

ลู่ฝานยังคงยกนิ้วขึ้นมานิ้วเดียวเหมือนเดิม แตะลงกลางอากาศเบาๆ

ทันใดนั้น พลังฟ้าดินรอบๆ ถูกกำจัดออกไปอย่างรวดเร็ว ทั้งสามคนที่พุ่งเข้ามาโจมตีเขา ถูกผลักออกไป

ลู่ฝานกำมือข้างหนึ่ง พลังฟ้าดินพวกนั้นถูกเขาดึงกลับมาอีกครั้ง

อาจารย์เซินถูส่งเสียงด้วยความตกใจ

ทันใดนั้น ปราณชี่บนตัวลู่ฝานระเบิดขึ้น

“พุ่งไป!”

ตู้ม! พายุเพลิงเหมือนมังกรซ่อนกายโผล่ออกมาจากที่ลึก ส่งเสียงคำรามออกมา

ทั้งสามโดนระเบิดจนปลิว เพลิงบนตัวลู่ฝานลุกโชนขึ้นสูง เสียงมังกรคำรามดังสนั่น

“ปราณชีวิตขั้นแปด!”

พวกอาจารย์ลุกขึ้นยืนพร้อมกัน พูดเสียงหลงด้วยความตกใจ

นักเรียนนับไม่ถ้วนปิดปากตัวเอง มองทุกอย่างด้วยความไม่อยากเชื่อ

มังกรเพลิงคำรามอย่างโมโหบนท้องฟ้า ลู่ฝานยืนยิ้มบางๆ อยู่ที่เดิม

นี่คือพละกำลังที่แท้จริงของเขา!