เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 908

ราชากระบี่ใต้พูดขึ้นด้วยสีหน้าที่หม่นหมองว่า: “คุณชาง หรือว่าคำพูดของเด็กหนุ่มคนนั้น มีความสำคัญกว่าคำพูดของฉันอีกเหรอ? กี่วันมานี้เขาไม่เห็นจะลงมือออกแรงอะไรเลย ก็แค่ยืนมองอยู่ด้านนอกเท่านั้น เขาก็แค่กลัวตาย ท่านเองก็เหมือนกันใช่ไหมล่ะ? ”

ลุงชางพูดขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม: “ราชากระบี่ใต้ ระมัดระวังกันหน่อยไม่ดีกว่าเหรอ? ”

ราชากระบี่ใต้พูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า: “ไม่ดี ไม่ดีเลย เพราะว่าความระมัดระวังของท่าน มันทำให้ฉันต้องสิ้นเปลืองเวลาไปอย่างมาก ช่วงนี้ฉันฆ่าพวกหนอนนั้น จนเอือมระอาหมดแล้ว”

ลุงชางพูดขึ้นว่า: “ช่วงกี่วันนี้ราชากระบี่ใต้พักผ่อนก่อนเถอะ ฉันจะไปช่วยท่านสังหารเอง”

ราชากระบี่ใต้ลุกยืนขึ้นตบโต๊ะ และพูดว่า: “ท่านคิดว่าเวลาของฉันมันไม่คุ้มค่าหรืออย่างไร? ”

เมื่อพูดจบ ราชากระบี่ใต้ก็เดินออกมาจากห้อง แล้วตะโกนพูดกับลู่ฝานว่า: “ไอ้หนุ่ม นายมานี่หน่อย! ”

ลู่ฝานหันหน้ากลับมา มองไปที่ราชากระบี่ใต้

“มีเรื่องอะไรเหรอ? ”

ราชากระบี่ใต้พูดขึ้นเสียงดังว่า: “เจ้าไอ้เด็กหนุ่มที่รักตัวกลัวตาย แอบหลบอยู่ด้านหลังมาโดยตลอด โดยให้ลูกน้องลงมือแทน วันนี้ ฉันจะพานายไปพบเจอกับพวกหนอนเหล่านั้นดูบ้าง ให้นายเห็นว่าพวกหนอนเหล่านั้นมันน่ากลัวมากขนาดนั้นหรืออย่างไร”

พวกนักบู๊เดินกันออกมา พร้อมกับหัวเราะและมองไปที่ลู่ฝาน เพื่อรอดูว่าความน่าขันของไอ้หนุ่มนี้

กี่วันมานี้ ที่อยู่ในคณะ ลู่ฝานมีสมญานามใหม่แล้วว่าไอ้คนขี้ขลาดตาขาว

ราชากระบี่ใต้เห็นว่าลู่ฝานไม่พูดอะไร นึกว่าเขาหวาดกลัวแล้ว จึงแสยะยิ้มและพูดขึ้นว่า: “ไอ้หนุ่ม การเป็นลูกผู้ชายนั้น จะมารักตัวกลัวตายได้อย่างไร พวกหนอนเหล่านี้ ก็แค่หนอนกระจอกเท่านั้น พวกมันไม่สามารถสกัดกั้นลูกผู้ชายที่แท้จริงได้หรอก ไปด้วยกันกับฉันสักครั้ง นายก็จะไม่รักตัวกลัวตายอีกแล้ว”

พวกนักบู๊ก็พากันตะโกนขึ้น: “ไอ้หนุ่ม มาสิ ให้พี่ชายอย่างพวกเราพานายไปสังหารหนอนดูบ้าง”

“ไอ้หนุ่ม วางใจได้ พวกเราไม่โยนนายเข้าไปในกองหนอนเหล่านั้นหรอก แต่ถ้าหากนายปัสสาวะรดกางเกงเองล่ะก็ มันก็อีกเรื่องหนึ่งแล้ว”

เฝิงอิ่งหัวเราะและมองไปที่ลู่ฝาน ซึ่งเธอนั้นชอบที่จะเห็นลู่ฝานถูกคนเยาะเย้ยถากถาง

แต่สิ่งที่เธอคาดคิดไม่ถึงนั้นก็คือ สีหน้าท่าทางของลู่ฝานก็ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง

เหมือนว่าเขากำลังครุ่นคิดอะไรอยู่ เพียงชั่วครู่ ลู่ฝานก็พูดขึ้นว่า: “ตกลง ฉันจะไปดูที่ด้านหน้ากับนาย”

น้ำเสียงของลู่ฝานสงบนิ่ง ราวกับว่าพูดชวนไปทานข้าวอย่างไรอย่างนั้น