เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 915

ราชากระบี่ใต้โมโหอย่างมากจนถึงกลับต้องหัวเราะออกมา พร้อมกับพูดขึ้นว่า: “ยังเป็นเด็กหนุ่มก็เลยไม่กลัวอันตรายใด ๆ นายมีความมั่นใจที่จะเอาชนะพญาหนอนนั่นได้เหรอ? พุ่งผ่านเข้าไปในค่ายกลหนอนนั้นได้เหรอ? ต้านทานระเบิดนับไม่ถ้วนนั้นได้เหรอ? ”

ลู่ฝานพูดขึ้นว่า: “ไม่ลองดู แล้วจะไปรู้ได้อย่างไรล่ะ? ”

ราชากระบี่ใต้หันมองไปที่คนอื่นแล้วพูดขึ้นว่า: “พวกนายต่างก็เชื่อมั่นในตัวเด็กหนุ่มคนนี้เหรอ? ”

เวลานี้เฝิงอิ่งก็ได้เดินออกมา และพูดขึ้นว่า: “ยังไงก็น่าเชื่อถือมากกว่านาย”

เส้นเอ็นบริเวณหน้าผากของราชากระบี่ใต้เริ่มกระตุกขึ้นแล้ว ฝ่ามือของเขาจับไปที่ด้ามกระบี่อย่างแน่น ราวกับว่าเตรียมพร้อมที่จะลงมือได้ทุกเมื่อ

ร่างกายของลู่ฝานก็มีพลังพลุ่งพล่านขึ้น หากว่าราชากระบี่ใต้กล้าลงมือ ลู่ฝานเองก็ไม่กลัวเขา

นึกหรือว่า แดนปราณดิน จะเก่งกาจล้ำเลิศขนาดนั้นเชียวเหรอ?

ทันใดนั้น ราชากระบี่ใต้ก็ปล่อยมือลง พร้อมกับตบมือแล้วพูดขึ้นอย่างยิ้มแย้มว่า: “ดี ดี ดีเลย พวกนายเต็มใจที่จะไปลองบุกเข้าไป ฉันเองก็จะไม่ขัดขวาง แต่ฉันเองก็จะไม่เดินทางร่วมกันไปกับพวกนายด้วยแล้ว ตอนนี้ ฉันจะเลี้ยวหัวกลับแล้ว”

“ขอให้เดินทางปลอดภัย! ”

ลู่ฝานพูดขึ้นอย่างสงบนิ่ง

ลุงชางขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย และมองไปทางราชากระบี่ใต้ เหมือนว่ามีอะไรจะพูด แต่ก็ไม่ได้พูดออกมา

ราชากระบี่ใต้หันหลังแล้วก็เดินจากไป อย่างไม่ลังเล

ผ่านไปสักพัก พนักงานในขบวนเรือของลุงชางคนหนึ่งก็มารายงานว่า เรือกระบี่ที่ราชากระบี่ใต้ขับเคลื่อนออกไปนั้น ไม่พบเห็นร่องรอยอะไรแล้ว

ลู่ฝานเดินขึ้นไปด้านหน้า และมองไปยังรังไหมที่เพิ่มจำนวนขึ้นอย่างต่อเนื่อง

พญาหนอนเหมือนจะกำลังสั่งการให้พวกหนอนเหล่านั้นจัดวางค่ายกล โดยนำรังไหมจัดแต่งให้สวยงาม เป็นแบบทีละแถว หนาแน่น และซ้อนทับกันหลายชั้น

ลุงชางพูดขึ้นว่า: “ลู่ฝาน นายคิดจะทำอย่างไรต่อไป”

ลู่ฝานพูดว่า: “หนึ่งคน หนึ่งกระบี่ ก็เพียงพอแล้ว ลุงชาง ระมัดระวังราชากระบี่ใต้นั้นด้วย ฉันรู้สึกว่าเขายังไม่ได้จากไปไหน”

ลุงชางยิ้มและพูดว่า: “นายก็รู้สึกได้ใช่ไหม? ฉันคิดว่าคนประเภทนี้ คงจะไม่พูดง่ายแบบนี้หรอก อืม ฉันจะระมัดระวังตัว ส่วนนายล่ะ จะไปต่อสู้เพียงคนเดียวจริงเหรอ? ”

จากนั้น นักบู๊สิบกว่าคนก็กระโดดขึ้นเรือตามไปโดยเร็ว ในจำนวนดังกล่าวก็มีพวกเฝิงอิ่งสามคนนั้นด้วย

ลู่ฝานมองไปที่เฝิงอิ่ง โดยยังไม่ทันจะพูดอะไร ทางเฝิงอิ่งก็พูดขึ้นก่อนว่า: “คุณชายลู่ฝาน ช่วงก่อนหน้านี้ ฉันพูดไร้สาระมากเกินไป ล่วงเกินคุณแล้ว ต้องขออภัยด้วย วันนี้คุณชายจะทำลายรังไหม พวกเราจะต้องเข้าร่วมต่อสู้ด้วย”

หยวนเลี่ยเองก็ยิ้มและพูดขึ้นว่า: “ใช่เลย พี่ลู่ฝาน คุณอย่าได้ขับไล่พวกเรากลับไปเลย พวกเราจะต้องเสียใจเป็นแน่”

ลู่ฝานยังจะสามารถพูดอะไรได้อีก ทำได้เพียงแค่ยิ้ม แล้วก็ปล่อยพลังปราณเข้าสู่ภายในเรือหัวใจมังกร ขับเคลื่อนไปยังรังไหมอย่างช้า ๆ

สายตาของทุกคนต่างก็จับจ้องมาที่ร่างของลู่ฝาน เวลานี้ลุงชางเองก็เดินลงมาจากเรือมังกรแล้ว

เงาร่างหายแวบ ลุงชางก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

เมื่อปรากฏตัวขึ้น ลุงชางก็มาถึงด้านบนหลังคาของรถม้าที่อยู่สุดท้ายขบวน

แล้วลุงชางก็ค่อย ๆ ปิดตาลง